Wszechświat w pudełku: Symulacje i próba zakodowania kosmosu

Opinie czytelników

Książka stanowi wciągający przegląd tego, w jaki sposób symulacje i metody obliczeniowe są wykorzystywane we współczesnej kosmologii i fizyce, badając różne tematy, od prognozowania pogody po ciemną materię. Jest przystępna i zabawna, z mieszanką opisowych postaci i naukowych wyjaśnień. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w niektórych obszarach i może wydawać się lekka dla poważniejszych entuzjastów nauki.

Wciągająca, łatwa w odbiorze, porusza różne tematy z zakresu kosmologii, dobre połączenie zabawnych opisów postaci i treści naukowych, zapewnia wgląd w nowoczesne symulacje w nauce, wystarczająco krótka, by wygodnie ją ukończyć.

Zbyt lekka dla poważnych czytelników naukowych, niektóre dyskusje filozoficzne mogą stracić na ostrości, nadmierny nacisk na przypadkowe szczegóły dotyczące jednostek, brak dogłębnej eksploracji modeli i symulacji, termin „smarticles” może wydawać się zbyt słodki.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Universe in a Box: Simulations and the Quest to Code the Cosmos

Zawartość książki:

Jak naukowcy wykorzystują symulacje do odtworzenia wszechświata, ujawniając ukrytą naturę rzeczywistości

Kosmologia to trudna nauka - nikt nie może stworzyć własnych gwiazd, planet czy galaktyk, aby przetestować jej teorie. Jednak w ciągu ostatnich kilku dekad pojawił się nowy rodzaj fizyki, który wypełnia lukę między teorią a eksperymentami. Wykorzystując moc nowoczesnych superkomputerów, kosmolodzy zbudowali symulacje, które oferują głęboki wgląd w głęboką historię naszego wszechświata, umożliwiając po raz pierwszy przetestowanie wielowiekowych pomysłów. Dziś fizycy przekładają swoje pomysły i równania na kod, odkrywając, że z komputerów można nauczyć się równie wiele, co z laboratoriów.

W The Universe in a Box kosmolog Andrew Pontzen wyjaśnia, w jaki sposób fizycy modelują najbardziej egzotyczne zjawiska we wszechświecie, od czarnych dziur i zderzających się galaktyk po ciemną materię i splątanie kwantowe, umożliwiając im badanie ewolucji wirtualnych światów i rzucanie nowego światła na naszą rzeczywistość.

Symulacje nie tylko umożliwiają eksperymentowanie z kosmosem; są one również niezbędne w niezliczonych dyscyplinach, takich jak prognozowanie pogody, epidemiologia, neuronauka, planowanie finansowe, projektowanie samolotów i efekty specjalne w letnich hitach kinowych. Tworzenie tych symulacji wymaga trudnych kompromisów i wiedzy eksperckiej. Symulacja sama w sobie jest zupełnie nową gałęzią nauki, którą dopiero zaczynamy doceniać i rozumieć. Historia symulacji jest ekscytującą historią tego, jak doszliśmy do naszej obecnej wiedzy o otaczającym nas świecie i daje nam wgląd w to, co możemy odkryć w przyszłości.