The Universe in the Image of Imago Dei
Kosmologia, antropologia i chrystologia są ze sobą głęboko powiązane.
Oznacza to, że nie można mówić o strukturze świata bez obecności w nim człowieka, jak również niemożliwe jest stworzenie jakiegokolwiek rozsądnego zrozumienia ludzkości bez umiejscowienia jej we wszechświecie. W ten sam sposób, aby zrozumieć, skąd bierze się ludzka zdolność do przewidywania wszechświata, należy odwołać się do Boskiego Obrazu ludzkości, to znaczy do jej archetypu we wcielonym Chrystusie.
Podczas gdy chrześcijanie tradycyjnie wierzą, że ludzki fenomen jest wyjątkowy jako stworzony na Boski Obraz, takie dyscypliny naukowe jak biologia ewolucyjna, paleoantropologia, nauki o sztucznej inteligencji, psychologia i inne, podważają wizję ludzkości jako wyjątkowej formacji, kwestionując tym samym doktrynę Imago Dei. Wszystkie te dyscypliny stawiają człowieka na miernej pozycji w świecie, czemu towarzyszy uczucie niepokoju, niepewności i braku dostrojenia do wszechświata. Teologia musi odpowiedzieć na te wyzwania, włączając w swój zakres dane z nauk ścisłych, aby zneutralizować te lęki.
Wynikający z tego dialog teologii z nauką zapewnia hermeneutykę ludzkiej kondycji bez celu jej zmiany. Wówczas sens wszechświata ujawnia się z wnętrza Boskiego Obrazu, odzwierciedlając trudności ludzkiej kondycji stworzonej.
