Ocena:
Książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej szczegółowe osobiste relacje z wojny w 1971 roku, podczas gdy inni krytykują ją za postrzeganą stronniczość i bigoterię. Zwolennicy doceniają jej szczery portret wydarzeń i emocjonalny wpływ, podczas gdy krytycy opisują ją jako gloryfikację zbrodni wojennych.
Zalety:⬤ Szczegółowe osobiste relacje z wojny w 1971 roku
⬤ szczera i rozdzierająca serce historia
⬤ zapewnia emocjonalny wgląd
⬤ chwalony jako ważny dokument historyczny
⬤ napisany przez kogoś, kto doświadczył konfliktu z pierwszej ręki.
⬤ Oskarżany o stronniczość i promowanie bigoterii
⬤ niektórzy czytelnicy opisują autora jako zbrodniarza wojennego
⬤ obawy o dokładność i kompletność przedstawionych faktów
⬤ postrzegana nienawiść do niemuzułmanów.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Memories of a Lacerated Heart (1971): A War Memoir (From East Pakistan to Bangladesh) (Major Iftikhar-Ud-Din Ahmad (Retired))
Memories of a Lacerated Heart daje nam bolesny wgląd w jedną z najbardziej brutalnych i historycznie niedocenianych wojen oraz jej wpływ nie tylko na kraj, ale także na umysł patriotycznego i skromnego oficera armii.
W 1947 roku subkontynent indyjski został podzielony na dwa kraje, Indie i Pakistan. Pakistan Wschodni i Zachodni były geograficznie oddzielone przez większy naród Indii, a kraj był rządzony przez stan wojenny przez pierwsze 25 lat po uzyskaniu niepodległości. Rządzenie dwoma skrzydłami kraju, oddalonymi od siebie o setki mil, było wyzwaniem logistycznym, a różnice kulturowe, gospodarcze, geograficzne i językowe stały się przyczyną podziałów. Pakistan Wschodni miał większą populację, choć na mniejszym obszarze, ale Pakistan Zachodni posiadał władzę polityczną i gospodarczą. Pakistan Wschodni zapewnił sobie większość miejsc w wyborach w 1970 roku, ale pomimo zdobycia większości głosów, został pozbawiony prawa do rządzenia. Doprowadziło to do krwawej wojny domowej, która później przerodziła się w konflikt między Pakistanem a Indiami.
Jest to pamiętnik oficera armii pakistańskiej, który był świadkiem wydarzeń z pierwszej ręki i cierpiał z powodu bycia patriotycznym młodym dowódcą kompanii, który z pasją chciał zapobiec rozpadowi swojego kraju. Jest to formalny zbiór jego wpisów do dziennika dokumentujących jego doświadczenia podczas wojny domowej, późniejszego konfliktu z Indiami i jako jeńca wojennego. Choć nadal jest to pamiętnik wojenny, jest to również surowa i szczera relacja człowieka oddzielonego obowiązkiem od swoich bliskich i rozkazanego wraz z młodymi żołnierzami do walki w bezsensownej wojnie bezwzględnie zaaranżowanej przez generałów i polityków.