Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje pamiętnika Susie King Taylor, „Reminisces of my Life in Camp”, podkreślają jego historyczne znaczenie i wyjątkową perspektywę, jaką zapewnia na wojnę secesyjną i doświadczenia Afroamerykanów. Czytelnicy doceniają wgląd Taylor w życie podczas wojny secesyjnej i epoki rekonstrukcji, ale niektórzy wyrażają rozczarowanie brakiem szczegółów i emocjonalnej głębi w jej narracji.
Zalety:⬤ Historycznie istotna i oferuje unikalne spojrzenie Afroamerykanów i kobiet na wojnę secesyjną i epokę rekonstrukcji.
⬤ Zapewnia wgląd w doświadczenia czarnoskórych żołnierzy i codzienne zmagania podczas wojny.
⬤ Uznana za pouczającą i pouczającą lekturę, szczególnie dla osób zainteresowanych historią Czarnych.
⬤ Opisywana jako krótka i przystępna lektura, dzięki czemu jest odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że narracji brakuje szczegółów i emocjonalnej głębi, co prowadzi do mniej wciągającego opisu życia w obozie.
⬤ Krytyka książki za brak kompleksowego zrozumienia ról i doświadczeń Taylor w obozie.
⬤ Kilku recenzentów sugeruje, że informacje są powierzchowne i można je znaleźć gdzie indziej, co obniża ich wartość.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Reminiscences of My Life in Camp: An African American Woman's Civil War Memoir
Zawartość książki:
Pod koniec swojej klasycznej relacji z czasów wojny Susie King Taylor pisze: „wiele osób nie wie, co niektóre z kolorowych kobiet robiły podczas wojny”. Ze swojej strony Taylor spędziła cztery lata - bez wynagrodzenia i formalnego szkolenia - opiekując się chorymi i rannymi członkami czarnego pułku żołnierzy Unii.
Ponadto pracowała jako obozowa kucharka, praczka i nauczycielka. Napisany z perspektywy unikalnej w literaturze wojny secesyjnej, Reminiscences of My Life in Camp nie tylko kronikuje codzienne życie na froncie bitwy, ale także rejestruje interakcje między czarnymi i białymi, mężczyznami i kobietami oraz mieszkańcami Północy i Południa podczas wojny i po jej zakończeniu. Taylor opowiada o urodzeniu się w niewoli i potajemnej nauce czytania i pisania.
Opisuje dojrzewanie do wojennych obowiązków i podróżowanie z żołnierzami po Karolinie Południowej, Georgii i Florydzie. Po wojnie Taylor poświęciła się poprawie życia czarnoskórych mieszkańców Południa i czarnoskórych weteranów Armii Unii.
Końcowe rozdziały Reminiscencji są wypełnione obrazami rasizmu, na który często narażały ją te wysiłki. Niniejszy tom odtwarza tekst oryginalnego wydania z 1902 roku.
Nowe wprowadzenie Catherine Clinton zapewnia historyczny kontekst dla wydarzeń, które stanowią tło wspomnień Taylor, a także dla problemów rasy i płci, które oświetla.
