Wspomnienia Sir Ronalda Storrsa

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Memoirs of Sir Ronald Storrs

Zawartość książki:

Wspomnienia sir Ronalda Storrsa. PRZEDMOWA: Napisanie tej książki nie było łatwe. Moje książki i dokumenty zostały zniszczone przez pożar wraz z resztą mojego majątku w 1931 roku, więc nie mam żadnego materiału, świadomie przygotowanego lub zachowanego jako taki. Od czasu opuszczenia Anglii w 1904 r. miałem jednak zwyczaj cotygodniowego pisania do mojej matki i załączania krótkich notatek, które moim zdaniem mogły ją rozbawić. Wszystkie te dokumenty przechowywała wraz z moimi listami, w tym kilka pamiętników ze specjalnych misji lub podróży podczas Wan W najdłuższym z nich, opisującym Bagdad w 1917 roku, napisała atramentem moją wersję ołówkiem, w wyniku czego, jak w palimpseście, niektórych słów, których nie mogła wtedy odczytać, nie mogę teraz odszyfrować. Te ocalałe zapiski zacytowałem w miarę możliwości w oryginale, mając nadzieję, że zyskają na bezpośredniości i aktualności, rejestrując nie tylko fakty historyczne, czasem już znane, ale także moje odczucia w tamtym czasie z historiami i szczegółami, błahymi samymi w sobie, ale stanowiącymi atmosferę najtrudniejszą ze wszystkich rzeczy do odtworzenia po wielu latach. Nie ma poprawek, ale wiele pominięć, zwłaszcza osobistych uwag przeznaczonych wyłącznie do użytku domowego. Zachowanie wielu wad młodzieńczego slangu i lekkomyślności wynika nie tyle z iluzji co do ich wewnętrznych wad, co z preferencji dla zróżnicowanej patyny przeszłości nad błyszczącą gładkością powierzchni Vernis Martin.

Utrata powoli gromadzonej biblioteki związanej z głównymi interesami życia człowieka jest utrudnieniem, mniejszym tylko niż utrata poważnych dokumentów. Ani całkowite zastąpienie, ani nawet socjalistyczny ideał dostępu Biblioteki Muzeum Brytyjskiego do wszystkiego, posiadanie niczego nie może przywołać adnotacji i odsyłaczy z wielu lat. W książce pełnej orientalnych nazw nie sposób uniknąć drażliwej kwestii transliteracji. Jest to temat, na który, jak już wspomniano, mam silne poglądy i jeszcze silniejsze uczucia. W 1920 roku Sir Herbert Samuel mianował mnie przewodniczącym niewielkiego komitetu powołanego w celu transliteracji palestyńskiego arabskiego. Pracowaliśmy długo i ciężko, a w odpowiednim czasie przedłożyliśmy Jego Ekscelencji schludną małą broszurę, która w tej chwili napotyka moje pełne urazy spojrzenie. Zanim dotarła ona do Londynu, Biuro Kolonialne zdecydowało się przyjąć system Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Lawrence był miły, jeśli chodzi o jego pisownię, członkowie naszego Komitetu nie mogą być. Moim celem jest teraz przedstawienie dziwnych dźwięków i symboli Wschodu przy minimalnym zmęczeniu czytelnika. Systemem są angielskie spółgłoski z włoskimi samogłoskami, a ja dodaję akcenty i ilości. Istnieje jedna lub dwie nieregularności.

Imię założyciela islamu jest dokładnie oddawane, aby przekazać wymowę Muhammada nawet dla takich osobistości jak książę Mahomed All, w którego domu panującym jest tradycja wymowy alia Turca. Zanim imię dotarło na Cypr, stało się Mehmet. Niemniej jednak, z pozytywną przewagą rozróżnienia, piszę Szarifa i Króla Husaina ibn All z Arabii poprawnie zgodnie z systemem, ale Książę i Sułtan Husajn z Egiptu, z francuską pisownią, która zbliża się do jego własnej tureckiej wypowiedzi....