Wspomnienia nie kłamią

Opinie czytelników

Książka jest pełnym akcji wojskowym thrillerem sci-fi, który bada futurystyczne koncepcje pamięci i manipulacji genetycznych. Jej bohaterką jest Sarah Wilson, stażystka pragnąca dołączyć do elitarnego zespołu, zmagająca się ze wspomnieniami, które mogą nie być jej własnymi. Narracja zagłębia się w tematy tożsamości, postrzegania siebie i etycznych implikacji zaawansowanej nauki, dzięki czemu jest to trzymająca w napięciu lektura.

Szybkie tempo akcji, wciągająca fabuła, intrygująca eksploracja pamięci i tożsamości, dobrze wykreowane postacie, szczególnie silna główna bohaterka i emocjonalny rollercoaster dla czytelników.

⬤ Może być trudno czytelnikom, którzy nie przepadają za militarnym sci-fi, połączyć się z bohaterami
⬤ napisana w pierwszej osobie teraźniejszej, co może nie spodobać się wszystkim
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać tempo za przytłaczające.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Memories Don't Lie

Zawartość książki:

Sarah Wilson, osierocona siostrzenica porucznika Johna Wilsona, jest zdeterminowana, by uciec od jego restrykcyjnego wychowania i znaleźć swoje miejsce w świecie.

Jej podróż przybiera śmiertelny obrót, gdy odkrywa tajemnice o swojej przeszłości, ukryte głęboko we wspomnieniach matki, które zagrażają wszystkiemu, czego pragnie Sarah.

Mogą kosztować ją wszystko, co jest jej drogie - i jej życie.

Pauline Yates, australijska autorka horrorów i mrocznej fikcji oraz finalistka Australian Shadows Awards, debiutuje swoją pierwszą powieścią science fiction - szybką akcją/przygodą, która trzyma w napięciu.

Fragment:

Nie pozwól mu jej znaleźć.

Rozpaczliwa prośba mojej zmarłej matki bierze moje myśli na zakładnika, burząc moje opanowanie i zagrażając wolności, za którą tęsknię. Dlaczego o tym pamiętam, skoro przez ostatnie trzynaście lat nic się nie wydarzyło? Skupiam się na tym, by zdać końcowy egzamin ze strzelania z broni ostrej. To tajemnicze wspomnienie powinno być ostatnią rzeczą, o której myślę.

Zirytowany tym wtargnięciem, zagłuszam jej głos i chodzę po moim pokoju w koszarach, jakbym prowadził kurs. Zwycięstwo zapewni mi tytuł najlepszego absolwenta Programu Umiejętności Taktycznych i jestem zdeterminowany, aby go zdobyć. To jedyny sposób, aby pokazać Marrickowi Danielsowi, że będę idealna do jego zespołu C.S.R.. Jego jednostka do walki z przestępczością jest najlepsza, a wolne stanowisko bezprecedensowe. Nigdy nie dostanę kolejnej szansy. Ale to wspomnienie wciąż mnie prześladuje.