Wspomnienia, marzenia i refleksje

Opinie czytelników

Recenzje pamiętnika Marianne Faithfull prezentują zróżnicowany odbiór, podkreślając jej wciągającą opowieść i fascynujące doświadczenia życiowe, a także wskazując na problemy ze strukturą i powtarzalnością w porównaniu z jej pierwszą autobiografią.

Wciągająca opowieść, wgląd w jej życie i kulturę lat 60-tych, zabawne anegdoty, głębokie refleksje na temat związków i osobistych doświadczeń oraz inteligentny komentarz na temat zażywania narkotyków i rehabilitacji. Wielu docenia jej humor i szczerość, a także jej urzekającą obecność jako muzyka i artysty.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że narracji brakuje spójnej struktury i czuli, że jest ona powtórzeniem jej pierwszej autobiografii. Pojawiły się skargi, że styl pisania jest zbyt strumieniem świadomości, z brakiem czystej historii do naśladowania. W kilku recenzjach odnotowano również niezadowolenie z fizycznego stanu otrzymanych książek.

(na podstawie 56 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Memories, Dreams and Reflections

Zawartość książki:

Ta książka jest bardziej osobistą historią niż kiedykolwiek wcześniej napisana przez lub o Marianne Faithfull. Anegdotyczna, rozmowna, intymna i odkrywcza, jest to jej nieskrępowana relacja o jej życiu, przyjaciołach, triumfach i błędach.

Dziesięć lat po publikacji "Faithfull", jednej z najbardziej cenionych autobiografii rockowych wszechczasów, Marianne Faithfull powraca, przyrzekając okresowo porzucić swoje niegodziwe sposoby i dorosnąć, ale odkrywając, że w jakiś sposób dziwne rzeczy wciąż się dzieją.

Jako bystra obserwatorka swojego nieco zwariowanego świata, Marianne z nostalgią wspomina popołudnia spędzone na marokańskich poduszkach u George'a i Pattie, ćpając i słuchając nowych piosenek. Z sentymentem wspomina dziwaczne wybryki swoich beatowych przyjaciół, Allena Ginsberga i Williama Burroughsa; często jest zaskoczona swoim wizerunkiem w prasie (otwierając gazetę, by przeczytać o swoim własnym zgonie: "Sixties Star in Death Plunge"); przerażona klątwą wysłaną przez Kennetha Angera; upokorzona swoją historią lekkomyślnego zachowania; nie wspominając o jej bliskim śmierci doświadczeniu w Singapurze podczas poszukiwania jaskini opium.

Marianne łączy swój anegdotyczny pamiętnik z legendarnymi postaciami, które można sobie wyobrazić, że tylko Marianne gromadzi wokół siebie, zarówno ekscentryczne, jak i piękne, od Henrietty Moraes i Donatelli Versace po Sofię Coppolę, Juliette Greco i psa Yvesa St. Laurenta. Oto Marianne po ciemnej stronie lat sześćdziesiątych i jasnej stronie lat dziewięćdziesiątych, w których współpracowała z takimi artystami jak Blur i Jarvis Cocker; fascynujące wspomnienia z niekonwencjonalnego dzieciństwa w orgiastycznej literackiej komunie jej ojca do zabawnie dekadenckich kilku dni u łoża śmierci Lady Caroline Blackwood. Tutaj jest jej kwitnąca kariera filmowa, na jej płytach jako podprogowa autobiografia. Jest to tak intymny portret Marianne, jaki kiedykolwiek mieliśmy, gdy medytuje nad seksem i narkotykami, konfrontuje się ze swoim alter-ego, Bajeczną Bestią, i stawia czoła własnej śmiertelności w walce z rakiem piersi.

Od czasu swojej ostatniej książki Marianne, jak sama mówi, "nagrała kilka płyt, odbyła wiele tras koncertowych, próbowała grać prosto i... Cóż, reszta jest tematem tej książki".