Wspomnienia janczara

Opinie czytelników

Książka Memoirs Of A Janissary przedstawia z perspektywy pierwszej osoby praktykę porywania chrześcijańskich chłopców, by służyli jako janczarzy w Imperium Osmańskim. Konstantin Mihailovic, który został schwytany i wyszkolony na janczara, oferuje wgląd w osmańskie praktyki wojskowe i kulturowe, choć niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre części książki są powtarzalne lub brakuje im głębi.

Książka jest cennym źródłem pierwotnym na temat historii Osmanów, dostarczając rzadkich informacji poufnych i wglądu w praktyki wojskowe i interakcje kulturowe. Adnotacje i uwagi redakcyjne zwiększają jej wartość dla czytelników naukowych. Relacje Mihailovica z pierwszej ręki i zachowanie oryginalnych fragmentów zachowują historyczną integralność.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest przepełniona puchem i nie jest szczególnie wciągająca dla osób niezaznajomionych z historią osmańską. Brakuje szczegółowej eksploracji szkolenia janczarów, przez co niektórzy czytelnicy chcieliby uzyskać bardziej dogłębne informacje. Niektórzy mogą uznać ją za nudną lub zbyt długą.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Memoirs of a Janissary

Zawartość książki:

Konstantin Mihailovic, urodzony jako chrześcijański Serb na początku XV wieku, został porwany przez Turków osmańskich i przywieziony do Anatolii, gdzie został wyszkolony na janczara - członka elitarnego korpusu armii osmańskiej, składającego się wyłącznie z nawróconych chrześcijańskich chłopców. Jako janczar Mihailovic był naocznym świadkiem ważnych wydarzeń, takich jak oblężenia Belgradu i Konstantynopola przez sułtana Mehmeta II w 1453 roku oraz kampania przeciwko hrabiemu Drakuli.

W 1463 r. jego garnizon janczarów został schwytany przez węgierskiego króla, a on sam oportunistycznie zadeklarował swoją wiarę chrześcijańską. Swoje wyjątkowe doświadczenia z Turkami wykorzystał do napisania pamiętników, które stały się „bestsellerem” w Europie Środkowo-Wschodniej w XVI i XVII wieku.

Wspomnienia te zostały opublikowane jako przestroga przed pogańskimi zwyczajami Turków, a także jako przewodnik po praktykach wojskowych i zwyczajach armii tureckiej. Jednym z powodów ich sukcesu było to, że Turcy nie tylko opanowali Bałkany, ale także zagrozili sercu Europy oblężeniami Wiednia w latach 1529-1683.

Mihailovic przedstawia istotne szczegóły tureckiego podstępu wojskowego, lekceważenia przez Turków umów rozejmowych oraz ich szokujących działań podczas bitew i poza nimi, w tym standardowego ścinania głów pojmanym królom. Oblężenie i podbój Konstantynopola i Trebizondy czyta się jak kronikę zdrady, ale także geniuszu wojskowego.

Mihailovic opisuje wspaniałe sceny dworskie i spotkania z wielkimi chanami tatarskimi oraz królami węgierskimi i serbskimi, a także sceny z życia codziennego w Imperium Osmańskim.