Wspomnienia Abrahama Lincolna 1847-1865

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że książka Warda Hilla Lamona jest cennym wglądem w życie i charakter Abrahama Lincolna z perspektywy bliskiego przyjaciela i powiernika. Chociaż podziw Lamona dla Lincolna może prowadzić do nieco stronniczego portretu, czytelnicy doceniają anegdoty i intymną perspektywę. Niektórzy recenzenci uważają jednak, że książce brakuje głębi i zawiera ona nieweryfikowalne twierdzenia.

⬤ Dostarcza intymnego i osobistego portretu Abrahama Lincolna od bliskiego przyjaciela.
⬤ Zawiera unikalne anegdoty, których nie można znaleźć w innych źródłach.
⬤ Napisana krótko po śmierci Lincolna, oferująca współczesną perspektywę.
⬤ Interesujące dyskusje na temat charakteru i przywództwa Lincolna.
⬤ Podkreślono bezpłatną dostępność jako książka Kindle.
⬤ Wciągająca dla fanów Lincolna i studentów historii USA.

⬤ Niektórzy zauważyli brak głębi lub „mięsa” w treści, uznając ją za wypełnioną tradycyjnymi powiedzeniami i historiami.
⬤ Istnieją zarzuty dotyczące osobistych uprzedzeń i potencjalnej nieweryfikowalności w relacjach Lamona.
⬤ Może nie zgadzać się z badaniami niektórych historyków, co może być wadą dla bardziej krytycznych entuzjastów historii.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Recollections of Abraham Lincoln 1847-1865

Zawartość książki:

Ta klasyczna biografia polityczna jest jedną z najbardziej dokładnych i fascynujących biografii wielkiego amerykańskiego prezydenta Abrahama Lincolna. Oprócz oczekiwanych treści biograficznych, książka ta składa się z listów Lincolna i jego współpracowników, które zapewniają intymny wgląd w ostatnie dwie dekady życia wielkiego człowieka.

Abraham Lincoln (12 lutego 1809 - 15 kwietnia 1865) był amerykańskim mężem stanu i prawnikiem, który pełnił funkcję 16. prezydenta Stanów Zjednoczonych od marca 1861 roku do zamachu w kwietniu 1865 roku. Lincoln przeprowadził Stany Zjednoczone przez wojnę secesyjną - najkrwawszą wojnę i być może największy kryzys moralny, konstytucyjny i polityczny. Zachował przy tym Unię, zniósł niewolnictwo, wzmocnił rząd federalny i zmodernizował gospodarkę.

Urodzony w Hodgenville w stanie Kentucky, Lincoln dorastał na zachodniej granicy w Kentucky i Indianie. W dużej mierze samouk, został prawnikiem w Illinois, liderem Partii Whig i został wybrany do Izby Reprezentantów Illinois, w której służył przez osiem lat. Wybrany do Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych w 1846 roku, Lincoln promował szybką modernizację gospodarki i sprzeciwiał się wojnie meksykańsko-amerykańskiej. Po jednej kadencji powrócił do Illinois i wznowił swoją udaną praktykę prawniczą. Powracając do polityki w 1854 roku, stał się liderem w budowaniu nowej Partii Republikańskiej, która miała większość w całym stanie Illinois. W ramach kampanii na senatora USA z Illinois w 1858 r. Lincoln wziął udział w serii szeroko nagłośnionych debat ze swoim przeciwnikiem i rywalem, demokratą Stephenem A. Douglasem; Lincoln wypowiedział się przeciwko ekspansji niewolnictwa, ale przegrał wyścig z Douglasem. W 1860 r. Lincoln uzyskał nominację prezydencką Partii Republikańskiej jako umiarkowany kandydat ze stanu wahającego się, choć większość delegatów początkowo faworyzowała innych kandydatów.

Choć zyskał bardzo niewielkie poparcie w niewolniczych stanach Południa, podbił Północ i został wybrany na prezydenta w 1860 roku. Chociaż podejmowano próby zniwelowania różnic między Północą a Południem, ostatecznie zwycięstwo Lincolna skłoniło siedem południowych stanów niewolniczych do odłączenia się od Stanów Zjednoczonych i utworzenia Skonfederowanych Stanów Ameryki, zanim Lincoln wprowadził się do Białego Domu. Wojska amerykańskie odmówiły opuszczenia Fortu Sumter, fortu znajdującego się w Charleston w Karolinie Południowej, po sukcesji południowych stanów. Wynikający z tego atak Konfederacji na Fort Sumter zainspirował Północ do opowiedzenia się za Unią. Jako przywódca umiarkowanej frakcji Partii Republikańskiej, Lincoln musiał stawić czoła radykalnym republikanom, którzy domagali się ostrzejszego traktowania Południa, wojennym demokratom, którzy zebrali do jego obozu dużą frakcję byłych przeciwników, antywojennym demokratom (zwanym miedzianogłowymi), którzy nim gardzili, oraz nieprzejednanym secesjonistom, którzy spiskowali na jego życie. Lincoln zwalczał swoich przeciwników, starannie planując patronat polityczny i przemawiając do narodu amerykańskiego swoimi zdolnościami oratorskimi.

Jego przemówienie w Gettysburgu stało się ikoną nacjonalizmu, republikanizmu, równych praw, wolności i demokracji. Zawiesił habeas corpus, co doprowadziło do kontrowersyjnej decyzji ex parte Merryman, i zapobiegł potencjalnej brytyjskiej interwencji, rozwiązując sprawę Trent. Lincoln ściśle nadzorował działania wojenne, w szczególności wybór generałów, w tym swojego najskuteczniejszego generała, Ulyssesa S. Granta. Podejmował ważne decyzje dotyczące strategii wojennej Unii, w tym blokady morskiej, która zamknęła handel Południa. W miarę postępu wojny jego złożone działania na rzecz zakończenia niewolnictwa obejmowały Proklamację Emancypacji z 1863 r.; Lincoln wykorzystał armię amerykańską do ochrony zbiegłych niewolników, zachęcał stany przygraniczne do zdelegalizowania niewolnictwa i przeforsował w Kongresie Trzynastą Poprawkę do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, która na stałe zdelegalizowała niewolnictwo.