Memoirs of a 28-Year-Old Thumb-Sucker: Ukubhambatha
Ssanie kciuka jest jednym z najbardziej powszechnych nawyków. Niemal co druga osoba jest, była lub zna osobę ssącą kciuk.
Ssanie kciuka jest znane jako sposób niemowląt i małych dzieci na uspokojenie się, a wraz z wiekiem są one zazwyczaj odzwyczajane od ssania kciuka różnymi metodami. Jednak niektórzy ssący kciuki, gabhadiyas, nigdy nie przestają ssać kciuków - przestają to robić tylko publicznie. Ta książka opowiada historię mamy, która jest osobą ssącą kciuk i trójki jej dzieci, które również ssą kciuki.
Jest to opowieść o tym, jak ten nawyk pomaga jej radzić sobie z dorosłymi problemami, takimi jak radzenie sobie z niepokojem związanym z koniecznością przedstawienia propozycji pracy magisterskiej i byciem studentem studiów magisterskich, prowadzeniem samochodu, radzeniem sobie z problemami z wagą, ślubem, bezrobociem, chodzeniem na rozmowy kwalifikacyjne, wybieraniem między ofertami pracy i pozostawieniem rodziny za sobą, aby rozpocząć nową pracę w nowym mieście. Przez cały czas ssanie kciuka było jej terapią.
Zaczęło się, gdy była niemowlęciem, ale teraz, tak jak dojrzała w innych aspektach swojego życia, jej ssanie kciuka również dojrzało. Nie ssie już kciuka z nudów lub z powodu uzależnienia.
Teraz ssie kciuk ze zrozumieniem, dlaczego to robi, kiedy i gdzie powinna to robić. Lepiej rozumie samą siebie i chce tylko podzielić się swoim punktem widzenia.