Współpraca w kosmosie i poszukiwanie pokoju na Ziemi

Oryginalny tytuł:

Collaboration in Space and the Search for Peace on Earth

Zawartość książki:

Książka bada erę współpracy kosmicznej (od 1970 r. do chwili obecnej). Okres ten został w dużej mierze zignorowany przez historyków na rzecz skupienia się na wcześniejszym wyścigu kosmicznym. Projekt testowy Apollo-Sojuz, kluczowy program i katalizator Dtente, wyznaczył przejście do nowej ery współpracy kosmicznej, która była kontynuowana przez radzieckie misje Interkosmos, dokowanie Mir-Shuttle na początku lat 90. i dalej przez Międzynarodową Stację Kosmiczną. Europejczycy, Amerykanie i Rosjanie postrzegali współpracę kosmiczną jako sposób na rekonfigurację stosunków politycznych i międzynarodowych.

Zmiana w kierunku współpracy była wynikiem nowego nacisku na bezpieczeństwo, który wyparł wcześniejszy nacisk na podejmowanie ryzyka w pierwszej fazie wyścigu kosmicznego, kiedy imperatywy wojskowe często przyćmiewały pokojowe cele. Misja Apollo-Soyuz (ignorowana przez historyków zimnej wojny) była zatem wyobrażana jako projekt testowy mechanizmu dokowania, który pozwoliłby kapsule załogowej uwięzionej na orbicie zadokować się do innej kapsuły i zapewnić właz ewakuacyjny z powrotem na Ziemię (w rzeczywistości był on częściowo inspirowany hollywoodzkim filmem "Marooned" z 1969 roku z Gene'em Hackmanem). Skupienie się na inżynierii bezpieczeństwa wyrosło z szerszych obaw o degradację środowiska i wojnę nuklearną, co z kolei odzwierciedlało rosnące w latach 70. i 80. poczucie niebezpieczeństw związanych z podejmowaniem nadmiernego ryzyka w polityce i inżynierii. Niewielu historyków czy socjologów badało społeczną konstrukcję bezpieczeństwa i jego wykorzystanie w inżynierii i polityce.

Książka opiera się na archiwach Rosyjskiej Akademii Nauk, bibliotekach Nixona i Reagana oraz zbiorach Archiwów Narodowych, dokumentach biblioteki głównej NASA, a także różnych wspomnieniach i innych opublikowanych źródłach w języku angielskim i rosyjskim.