Wspólny garnek: odzyskiwanie rdzennej przestrzeni na północnym wschodzie

Opinie czytelników

Książka „The Common Pot: The Recovery of Native Space in the Northeast” autorstwa Lisy Brooks to dobrze zbadana i wciągająca analiza tego, w jaki sposób pisarze rdzennych Amerykanów używali pisma jako narzędzia do utrzymania swojej tożsamości kulturowej i związku z ich ziemią w obliczu presji kolonialnej. Książka rzuca światło na historyczny kontekst zmagań rdzennych mieszkańców i podkreśla znaczenie ich tradycji pisarskiej.

Książka jest pięknie zbadana i świetnie napisana. Stanowi znaczący wkład w studia nad rdzennymi Amerykanami, szczególnie na północnym wschodzie. Pisanie angażuje czytelników, zwłaszcza nie-rdzennych, i oferuje głęboki wgląd w związek między rdzenną tożsamością, kulturą, językiem i ziemią. Podważa konwencjonalne poglądy na temat podziału między oralnością a umiejętnością czytania i pisania w kulturach rdzennych.

Podsumowania recenzji nie podkreślają żadnych konkretnych skarg lub wad dotyczących książki, wskazując na ogólnie pozytywny odbiór.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Common Pot: The Recovery of Native Space in the Northeast

Zawartość książki:

Krytycy literaccy często przedstawiają wczesnych pisarzy rdzennych Amerykanów jako jednostki uwięzione między dwoma światami lub jako podmioty, które nawet przeciwstawiając się kolonialnemu światu, walczyły o istnienie w nim. W uderzającym kontrapunkcie do tych analiz, Lisa Brooks pokazuje sposoby, w jakie rdzenni przywódcy - w tym Samson Occom, Joseph Brant, Hendrick Aupaumut i William Apess - przyjęli pisanie jako narzędzie do odzyskania praw i ziemi w rdzennych sieciach tego, co jest obecnie północno-wschodnimi Stanami Zjednoczonymi.

"Wspólny garnek", metafora pojawiająca się w pismach rdzennych w XVIII i XIX wieku, uosabia ziemię, społeczność i wspólną przestrzeń utrzymania między relacjami. Brooks twierdzi, że rdzenni mieszkańcy często odrzucali role przeznaczone dla nich przez nauczycieli-misjonarzy i wykorzystywali nabyte umiejętności do tworzenia petycji, traktatów politycznych i przemówień.

Do rejestrowania rad społeczności i historii.

A co najważniejsze, do wspólnego wyobrażania sobie dróg, dzięki którym Wspólny Garnek mógłby przetrwać.

Przeformułowując historyczny krajobraz regionu, Brooks konstruuje prowokacyjny nowy obraz rdzennej przestrzeni przed i po kolonizacji. Odzyskując i ponownie analizując teksty Algonquian i Iroquoian, pokazuje, że pismo nie było obcą technologią, ale raczej kluczową bronią w arsenale rdzennych Amerykanów, którzy opierali się - i dziś nadal sprzeciwiają się - kolonialnej dominacji.