Ocena:
Książka oferuje bogatą eksplorację studiów postkolonialnych, dostarczając inspirujących przykładów i krytyki kulturowej, która rzuca wyzwanie konwencjonalnemu myśleniu o tożsamości i społeczności. Zauważono jednak, że niektóre dyskusje teoretyczne mogą odbiegać od głównego tematu, a niektóre koncepcje mogą być uważane za znajome.
Zalety:⬤ Inspirujące przykłady dla wielokulturowej i opartej na koalicji pracy nad zmianą społeczną
⬤ rzuca wyzwanie tradycyjnym koncepcjom tożsamości
⬤ zachęca do głębszego zrozumienia dynamiki społeczności
⬤ znaczący wkład w studia postkolonialne.
⬤ Książka nie jest łatwą lekturą i wymaga wytrwałości
⬤ niektóre dyskusje mogą wydawać się nieistotne lub zbyt znane i niewystarczająco zbadane
⬤ brakuje głębi w podążaniu za początkowymi tropami historycznymi.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Affective Communities: Anticolonial Thought, Fin-De-Sicle Radicalism, and the Politics of Friendship
"Gdybym miał wybierać między zdradą kraju a zdradą przyjaciela, mam nadzieję, że miałbym odwagę zdradzić kraj". Tak słynnie zauważył E.
M. Forster w swoich Dwóch wiwatach na cześć demokracji. Epigramatyczny manifest Forstera, w którym idea "przyjaciela" stanowi metaforę dysydenckiej współpracy międzykulturowej, stanowi klucz, jak twierdzi Leela Gandhi w Affective Communities, do dotychczas zaniedbywanej historii zachodniego antyimperializmu.
Skupiając się na jednostkach i grupach, które wyrzekły się przywilejów imperializmu, aby wybrać pokrewieństwo z ofiarami własnych ekspansjonistycznych kultur, odkrywa utopijno-socjalistyczną krytykę imperium, która pojawiła się w Europie, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, pod koniec XIX wieku. Gandhi po raz pierwszy ujawnia, w jaki sposób osoby związane z marginalizowanymi stylami życia, subkulturami i tradycjami - w tym homoseksualizmem, wegetarianizmem, prawami zwierząt, spirytualizmem i estetyzmem - zjednoczyły się przeciwko imperializmowi i stworzyły silne więzi z kolonizowanymi podmiotami i kulturami.
Gandhi splata ze sobą historie wielu południowoazjatyckich i europejskich przyjaźni, które rozkwitły w latach 1878-1914, śledząc złożone historyczne sieci łączące takie postacie, jak angielski socjalista i reformator homoseksualizmu Edward Carpenter i młody indyjski adwokat M. K. Gandhi, czy żydowska francuska mistyczka Mirra Alfassa i wykształcony w Cambridge indyjski jogin i ekstremista Sri Aurobindo.
W globalnym środowisku, w którym linie bitewne imperium pojawiają się ponownie w nowych i bardziej zgubnych konfiguracjach, Affective Communities rzuca wyzwanie jednorodnym obrazom "Zachodu" i jego roli w odniesieniu do walk antykolonialnych. Opierając się na teorii przyjaźni Derridy, Gandhi przedstawia potężny nowy model polityczny: taki, który znajduje w przyjaźni kluczowe źródło antyimperializmu i ponadnarodowej współpracy.
