Sermons Together
Kiedy głoszę, często zaczynam od sparafrazowanej modlitwy z Psalmu 19:4: "Panie, niech słowa moich ust i rozważania naszych serc będą miłe Tobie, naszej skale i naszemu Odkupicielowi". Po cichu dodaję drugą modlitwę: "Boże, lepiej mów przeze mnie, bo nie mam pojęcia, co powiedzieć". Przede wszystkim muszę podziękować Bogu za to, że przez te wszystkie lata wspierał mnie odpowiedzią na tę modlitwę. Zawsze odkrywałem, że kiedy mogę odpuścić i pozwolić Duchowi wejść, głoszenie idzie dobrze i jestem głęboko wdzięczny za tę pomoc. Dziękuję Ci, Boże, dziękuję Ci.
Chcę również podziękować wszystkim profesorom, kolegom z klasy i rówieśnikom, którzy dawali mi przykład za przykładem. W podobny sposób znani kaznodzieje, tacy jak Sharon Watkins, Barbara Brown Taylor, Fred Craddock, William Barber II, Rick Lowery, Chuck Shorow, Bill Inglish i wielu innych, dali mi inspirujące, wymagające i pięknie poruszające przykłady do naśladowania, nawet jeśli nigdy nie osiągnąłem ich szczytu doskonałości.
Ponieważ istotą kaznodziejstwa jest komunikacja, każdy kaznodzieja rozumie, że zbory, które słuchały i dzieliły się doświadczeniem kazania, zasługują na specjalne podziękowania za ich uwagę i cierpliwość. Dziękuję zwłaszcza wspólnotom Disciples Christian Church, Bartlesville, OK i First Christian Church, Grand Island, NE za nasze wspólne lata.
Na koniec muszę podziękować mojej żonie, Patty, za jej łaskę i cierpliwość, gdy skupiałem się na egzegezie i pisaniu. Jej miłość znaczy wszystko, a zwykłe powiedzenie "dziękuję" wydaje się marnym wysiłkiem w świetle jej iście herkulesowego oddania temu nieżyjącemu już pastorowi. Dziękuję wszystkim.
