Contemporary Anarchism
Anarchizm, dosłownie społeczeństwo bez rządu, jest mniej filozofią polityczną niż temperamentem. Anarchiści to buntowniczy ludzie, którzy dążą do zorganizowania się w celu zniszczenia organizacji. Dla swoich zwolenników anarchizm oznacza wielką walkę ze złem, apel o "nowe", świecką krucjatę przeciwko poniżaniu siebie, walkę z degradacją ludzkości, którą zdaje się reprezentować zorganizowane społeczeństwo. Anarchizm jest antypolityczny, antyekonomiczny, antyautorytarny we wszystkich formach. Anarchizm to nastrój wiecznego buntu.
Dekada lat sześćdziesiątych była świadkiem odrodzenia anarchistycznego temperamentu, który Perlin dostrzega w tak różnorodnych działaniach, jak ruch wyzwolenia kobiet, demonstracje studenckie, marsze na rzecz praw obywatelskich, wolne szkoły, ruch "powrotu do ziemi", żądania kontroli urodzeń i inne zazwyczaj kontrowersyjne sprawy i działania. Ten nowy anarchizm miał niewiele świadomych powiązań ze starym anarchizmem. Był raczej odpowiedzią na zmienione warunki w społecznej tkance amerykańskiego i europejskiego życia, odruchem na strukturalne, kulturowe i psychologiczne napięcia, które sprawiły, że tamte lata były burzliwe, pełne konfliktów i buntu.
Perlin konkluduje, że choć w latach sześćdziesiątych nie doszło do rewolucji, rewolucyjny styl życia stał się możliwy. Rzecznikami marginalnych grup, których interesy zyskały nową legitymizację w latach sześćdziesiątych, byli anarchiści lub ich sympatycy. Reprezentatywny przekrój ich pism jest zawarty w tym tomie.