Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Współczesna Mongolia” autorstwa Morrisa Rossabiego zawiera kompleksowy opis przejścia Mongolii od socjalizmu do gospodarki rynkowej po 1990 roku. Bada ona rozwój społeczno-gospodarczy i polityczny w tym okresie. Czytelnicy zauważyli jednak silne ideologiczne uprzedzenia autora i brak niuansów, co doprowadziło do mieszanych recenzji dotyczących dokładności i głębi książki.
Zalety:⬤ Wyczerpujący i szczegółowy opis historii Mongolii po okresie socjalizmu.
⬤ Wciągająca narracja, która oddaje wyzwania stojące przed Mongolią podczas transformacji.
⬤ Dobrze zbadana dzięki dużej kolekcji wywiadów i materiałów źródłowych.
⬤ Krytyka międzynarodowych organizacji darczyńców i ich wpływu na Mongolię.
⬤ Cenna zarówno dla poważnych studentów, jak i zwykłych czytelników zainteresowanych historią Mongolii.
Wady:⬤ Silna ideologiczna stronniczość, głównie antykapitalistyczna, która przyćmiewa obiektywizm.
⬤ Brak niuansów i jednowymiarowe spojrzenie na zmiany społeczno-gospodarcze.
⬤ Niektóre twierdzenia zostały zakwestionowane jako niedokładne lub niekompletne.
⬤ Wszechobecne powtórzenia i niektórzy czytelnicy uznali tekst za suchy.
⬤ Krytykowany za ignorowanie sprzecznych dowodów i alternatywnych poglądów na rozwój Mongolii.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Modern Mongolia: From Khans to Commissars to Capitalists
Zawartość książki:
Mongolia, położona pomiędzy swoimi gigantycznymi sąsiadami, Rosją i Chinami, była pierwszym krajem azjatyckim, który przyjął komunizm i pierwszym, który go porzucił.
Kiedy Związek Radziecki upadł na początku lat 90-tych, Mongolia zwróciła się do międzynarodowych agencji finansowych - w tym Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego i Azjatyckiego Banku Rozwoju - o pomoc w zrekompensowaniu zmian gospodarczych spowodowanych zakłóceniami w świecie komunistycznym. Nowoczesna Mongolia jest najlepiej poinformowanym i najdokładniejszym jak dotąd opisem ekonomii politycznej Mongolii w ciągu ostatniej dekady.
Morris Rossabi bada w niej skutki wycofania sowieckiej pomocy, rolę międzynarodowych agencji finansowych we wspieraniu czystej gospodarki rynkowej oraz sposoby, w jakie nowa polityka doprowadziła do większej wolności politycznej, ale także do bezrobocia, ubóstwa, coraz bardziej nierównego podziału dochodów oraz pogorszenia edukacji, zdrowia i dobrobytu mongolskiego społeczeństwa. Rossabi pokazuje, że agencje udzielające dotacji i pożyczek nalegały na przestrzeganie przez Mongolię zestawu polityk, które generalnie nie uwzględniały unikalnego dziedzictwa i społeczeństwa tego kraju. Chociaż sprzedaż aktywów państwowych, minimalistyczny rząd, liberalizacja handlu i cen, zrównoważony budżet i oszczędności miały przynieść znaczny wzrost gospodarczy, Mongolia - piąty co do wielkości na świecie odbiorca pomocy zagranicznej na mieszkańca - nie ożywiła się zgodnie z oczekiwaniami.
Opisując to bolesne przejście od gospodarki kolektywistycznej do kapitalistycznej, Rossabi analizuje również kulturowe skutki nagłego otwarcia Mongolii na demokrację. Przygląda się szerszym implikacjom międzynarodowej sytuacji Mongolii i rozważa jej przyszłość, szczególnie w odniesieniu do Chin.
