Wskrzeszenie spichlerza Rzymu: Historia środowiska i francuska ekspansja kolonialna w Afryce Północnej

Opinie czytelników

Książka przedstawia rewizjonistyczną historię narracji środowiskowej Algierii napędzanej przez kolonializm, podważając ideę, że praktyki koczownicze doprowadziły do pustynnienia i twierdząc, że to często polityka kolonialna degradowała ziemię. Chociaż argumenty autora są przekonujące i dobrze zbadane, książka została skrytykowana za polemiczny ton, poleganie na źle dobranych źródłach naukowych oraz zbyt uproszczone portrety postaci historycznych i kwestii ekologicznych.

Autor skutecznie obala kolonialną narrację otaczającą algierskie pustynnienie, zapewniając dokładny kontekst historyczny i podkreślając nadużywanie retoryki środowiskowej w kontekstach imperialnych. Na szczególną uwagę zasługuje eksploracja rdzennych koncepcji własności i wpływu polityki kolonialnej na degradację ekologiczną. Książka kończy się mocnym podsumowaniem, pokazując, w jaki sposób te narracje nadal wpływają na współczesną politykę środowiskową.

Książka cierpi z powodu polemicznego tonu, który może zrazić niektórych czytelników i umniejsza jej naukowy rygor. Krytycy zwracają uwagę na brak naukowej głębi i źle dobrane źródła, co prowadzi do zbyt uproszczonego przedstawienia złożonych kwestii ekologicznych i społeczno-ekonomicznych. Autorowi zarzuca się prezentowanie stronniczego poglądu, przedstawiającego nomadów wyłącznie jako ofiary, a europejskich osadników jako złoczyńców, jednocześnie zamazując historyczne niuanse algierskiej historii środowiska.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Resurrecting the Granary of Rome: Environmental History and French Colonial Expansion in North Africa

Zawartość książki:

Opowieści o wylesianiu i pustynnieniu w Afryce Północnej krążą od czasów rzymskich do dziś. Takie historie o degradacji środowiska naturalnego w Maghrebie są nadal opowiadane przez ekspertów i są dziś powszechnie akceptowane bez żadnych wątpliwości. Organizacje międzynarodowe, takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, często powołują się na te niedokładne historie, aby uzasadnić projekty ochrony środowiska i rozwoju na suchych i półsuchych ziemiach Afryki Północnej i basenu Morza Śródziemnego. Najnowsze badania w dziedzinie ekologii terenów suchych i nowe dowody paleoekologiczne nie potwierdzają jednak wielu twierdzeń o wylesianiu, nadmiernym wypasie i pustynnieniu w tym regionie.

Pionierska analiza Diany K. Davis ujawnia krytyczny wpływ francuskich naukowców i administratorów, którzy ustanowili większość rzekomych naukowych podstaw tych historii w okresie kolonialnym w Algierii, Maroku i Tunezji, ilustrując kluczową rolę narracji środowiskowych w ekspansji imperialnej. Procesy ustanowione przez wykorzystanie tej narracji nie tylko systematycznie stawiały w niekorzystnej sytuacji większość mieszkańców Afryki Północnej, ale także doprowadziły do głębokich zmian w krajobrazie, z których niektóre spowodowały degradację gruntów, która nadal nęka Maghreb.

Resurrecting the Granary of Rome ujawnia wiele politycznych, ekonomicznych i ideologicznych celów francuskiego projektu kolonialnego na tych suchych ziemiach oraz wynikającą z tego definicję pustynnienia, która nadal stanowi podstawę globalnych projektów środowiskowych i rozwojowych. Jako pierwsza książka na temat historii środowiska Maghrebu, tom ten zmienia konwencjonalne myślenie o środowisku Afryki Północnej. Książka Davisa jest niezbędną lekturą dla osób zainteresowanych globalną historią środowiska.