Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 35 głosach.
Resurrecting Wounds: Living in the Afterlife of Trauma
Ewangelia Jana o wątpiącym Tomaszu jest często opowiadana jako lekcja o prawdziwości i triumfie wiary chrześcijańskiej. A jednak jest to opowieść o ranach. Interpretacje tej ewangelicznej narracji, koncentrując się na zwycięstwie Chrystusa w zmartwychwstaniu, odzwierciedlają niepokój chrześcijaństwa związany z ranami, które pozostają na ciele zmartwychwstałego Jezusa. Powracając do tego znanego fragmentu, Resurrecting Wounds rozszerza zakres Wieczernika na obecny świat, w którym rany naznaczają całą ludzkość.
Shelly Rambo ponownie odczytuje historię Tomasza i historię jej interpretacji przez pryzmat studiów nad traumą, aby zastanowić się nad sposobami, w jakie rany rasy, płci i wojny utrzymują się. Rany po prostu nie znikają, mimo że uważna lektura Jana Kalwina ujawnia jego teologiczne inwestycje w usuwanie ran. To wymazywanie odzwierciedla dominujący sposób chrześcijańskiego myślenia, ale nie jest to jedyna chrześcijańska lektura. Dla kontrastu, blizna Makryny w relacji Grzegorza z Nyssy o jej życiu i śmierci pokazuje, jak zmartwychwstanie może być wpisane w rany, szczególnie w iluminację jej ciała po śmierci. Blizna, powstała w dotyku matki, przypomina o uzdrowieniu, łącząc zmartwychwstanie z pracą polegającą na opatrywaniu ran. Podobnie jak rany Chrystusa i blizna Makryny, rany rasowe można znaleźć na skórze zbiorowego życia Ameryki. Niezabliźnione rany rasowej historii powracają wciąż na nowo. Rany wojenne również się utrzymują, pomimo kulturowego rachunku, który łączy cierpienie żołnierza z cierpieniem Chrystusa. Ponownie, trzewny pokaz ran Jezusa, umieszczony w centrum spotkania Tomasza w Wieczerniku, realizuje wizję zmartwychwstania, która odnosi się do prawdziwej krzywdy prawdziwych ran wojennych.
Potężne obrazy zmartwychwstania z Wieczernika - spotkania z ranami, zaproszenie do dotyku i tworzenie wspólnoty - przedstawiają wizje mówienia prawdy i uzdrowienia, które zmagają się z palącymi pytaniami o rany pojawiające się w trakcie ludzkich spotkań z przemocą, cierpieniem i traumą. Podczas gdy tradycyjne opisy zmartwychwstania w teologii chrześcijańskiej koncentrowały się na życiu pozagrobowym, ta książka tworzy teologię ran zmartwychwstania w życiu pozagrobowym. Powracając wciąż na nowo do ran Chrystusa, odkrywamy sposoby na życie z naszymi własnymi.