East Kalimantan: The Decline of a Commercial Aristocracy
W ostatnich badaniach nad polityką regionalną Indonezji jeden ważny aspekt został w dużej mierze zaniedbany - rola lokalnych arystokracji, które zdominowały wiele regionów poza Jawą od okresu przedkolonialnego do powstania niepodległej Republiki Indonezji w 1949 roku. W swojej pracy Burhan Magenda zaczął naprawiać to zaniedbanie.
Przestudiował on arystokracje w różnych regionach Wysp Zewnętrznych od okresu kolonialnego do rządów prezydenta Suharto. Badając ich historię, przeanalizował strategie stosowane przez lokalnych arystokratów, aby przetrwać i próbować kontynuować dominację władzy politycznej w swoich regionach. Niniejsza monografia koncentruje się na Wschodnim Kalimantanie, gdzie lokalna arystokracja miała charakter komercyjny, a jej początki sięgają ustanowienia szlaku "handlu przyprawami" w XVI wieku.
Upadek w XIX wieku głównego księstwa portowego Borneo, Banjarmasin na południowym wybrzeżu, otworzył drogę innym państwom na wyspie do odegrania większej roli, w szczególności sułtanatowi Kutai we wschodnim Borneo. Dobrze udokumentowane studium Burhana Magendy otwiera nową perspektywę o fundamentalnym znaczeniu dla naszego zrozumienia zarówno przeszłego, jak i obecnego rozwoju politycznego i gospodarczego Wschodniego Kalimantanu oraz jego relacji z władzą centralną w Dżakarcie.
Zapewnia pouczającą analizę strategii, dzięki którym członkom arystokracji udało się przetrwać w bardzo zróżnicowanych warunkach. Najwyraźniej, pomimo wyzwań, jakie napotkali w ciągu ostatnich 45 lat, ci arystokraci wykazali się zaskakującą odpornością polityczną.
- Audrey Kahin Ithaca, sierpień 1991.