Wróg publiczny: wyznania amerykańskiego dysydenta

Opinie czytelników

Recenzje książki Billa Ayersa podkreślają złożony obraz autora zarówno jako kontrowersyjnej postaci, jak i przemyślanego edukatora. Podczas gdy niektórzy chwalą książkę za wnikliwą narrację i jakość literacką, inni krytykują ją za powtarzalność lub użalanie się nad sobą. Ayers jest przedstawiony jako człowiek zmagający się ze swoją przeszłością, jednocześnie starając się wyjaśnić swoje przekonania i doświadczenia w politycznie naładowanym środowisku.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca proza
⬤ Zapewnia głębsze zrozumienie życia i przekonań politycznych Ayersa
⬤ Oferuje osobiste anegdoty i refleksje na temat rodzicielstwa i edukacji
⬤ Podważa błędne przekonania na temat Ayersa i radykalizmu jego przeszłości
⬤ Służy jako krytyka narracji medialnych i politycznych kozłów ofiarnych.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają książkę za powtórkę z wcześniejszych prac
⬤ Postrzegana jako użalanie się nad sobą lub marudzenie w odpowiedzi na krytykę
⬤ Krytycy twierdzą, że brakuje w niej konkretnych faktów i zbytnio skupia się na narracjach
⬤ Niektórzy uważają, że Ayers nie zastanawia się w pełni nad swoimi przeszłymi działaniami ani nie bierze za nie odpowiedzialności.

(na podstawie 64 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Public Enemy: Confessions of an American Dissident

Zawartość książki:

W tej kontynuacji "Fugitive Days" Ayers przedstawia swoje życie po zakończeniu działalności w Weather Underground, kiedy to staje się "krajowym terrorystą", "wrogiem publicznym" GOP.

"Określany mianem "krajowego terrorysty" przez kampanię McCaina w 2008 roku i wykorzystywany przez radykalną prawicę do oskarżania Obamy o "zadawanie się z terrorystami", Bill Ayers jest w rzeczywistości oddanym nauczycielem, ojcem i obrońcą sprawiedliwości społecznej z ostrą pamięcią i jeszcze ostrzejszym dowcipem. Public Enemy opowiada jego historię od momentu, gdy on i jego żona, Bernardine Dohrn, wyszli z wieloletniej ucieczki i odbudowali swoje życie jako osoby publiczne, często celebrowane za swoją pracę społeczną i znienawidzone przez radykalną prawicę.

W obliczu oszczerstw ze strony konserwatywnych mediów, w tym wielomilionowej kampanii mającej na celu wyłącznie demonizowanie Ayersa, i pomimo częstych gróźb śmierci, Bill i Bernardine pozostają wierni swoim podstawowym przekonaniom o sile protestu, demonstracji i głębokiego zaangażowania. Ayers ujawnia, jak z niezłomnością i szczyptą dobrego humoru radził sobie z wyzwaniami i triumfami tego publicznego życia - od czerwonego dywanu na Oscarach, po czuwania w więzieniach i na lotniskach (gdzie często był zatrzymywany i gdzie w końcu "przyznał się", że napisał Dreams from My Father), a ostatecznie na ziemi w Grant Park w 2008 roku i ponownie w 2012 roku.