Writing Deafness: Linia słyszenia w dziewiętnastowiecznej literaturze amerykańskiej

Opinie czytelników

Seeing the Hearing Line to oryginalna praca naukowa, która bada skrzyżowanie głuchoty i literatury amerykańskiej w XIX wieku. Autorka, Krentz, wykorzystuje koncepcję „linii koloru” W.E.B. Du Boisa, aby rozwinąć ideę „linii słyszenia”, która odnosi się zarówno do doświadczeń niesłyszących, jak i słyszących autorów, podkreślając, w jaki sposób literatura odzwierciedla złożoność tożsamości i społeczności wśród uciskanych grup.

Książka jest chwalona za oryginalność, prowokacyjne argumenty i dogłębne zaangażowanie w znaczące teorie literackie i społeczne. Oferuje nowe interpretacje klasycznych autorów, takich jak Melville i Twain, jednocześnie podkreślając pojawienie się tożsamości i społeczności głuchych. Książka jest opisywana jako pouczająca i dobrze napisana, atrakcyjna zarówno dla ogólnych czytelników literatury amerykańskiej, jak i dla naukowców.

Niektórzy recenzenci sugerują, że zastosowanie „kolorowej linii” Du Boisa może być mniej potrzebne i użyteczne w porównaniu z teorią historyzmu społecznego, która mogłaby służyć jako lepsza podstawa do dyskusji na temat głuchoty w literaturze. Może to potencjalnie ograniczyć dostępność i przydatność książki dla niektórych czytelników.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Writing Deafness: The Hearing Line in Nineteenth-Century American Literature

Zawartość książki:

Przyjmując oryginalne podejście do literatury amerykańskiej, Christopher Krentz bada dziewiętnastowieczne pisarstwo pod nowym kątem: głuchoty, która, jak pokazuje, ma zaskakujące znaczenie w kształtowaniu tożsamości. Rozwój edukacji głuchych w tym okresie sprawił, że osoby niesłyszące stały się znacznie bardziej widoczne w amerykańskim społeczeństwie.

Krentz udowadnia, że głusi i słyszący autorzy wykorzystywali pisanie do odkrywania swoich podobieństw i różnic, próbując wypracować niewidzialną granicę, analogiczną do linii koloru Du Boisa, którą Krentz nazywa linią słyszenia. Writing Deafness analizuje wcześniej pomijaną literaturę niesłyszących autorów, którzy zwrócili się do pisania, aby znaleźć głos w dyskursie publicznym i zademonstrować swoją inteligencję i człowieczeństwo większości.

Słyszący autorzy, tacy jak James Fenimore Cooper, Lydia Huntley Sigourney, Herman Melville i Mark Twain, często subtelnie podejmowali kwestie związane z głuchotą, wykorzystując głuchotę do definiowania nie tylko głuchych innych, ale także siebie (jako kompetentnych i racjonalnych), pomagając w tworzeniu świadomej słyszącej tożsamości. Oferując wgląd w teorie tożsamości, różnicy fizycznej, pisania mniejszościowego, rasy i postkolonializmu, ta fascynująca książka stanowi niezbędną lekturę dla studentów literatury i kultury amerykańskiej, studiów nad głuchotą i studiów nad niepełnosprawnością.