Wrażliwość analityka: Wpływ na teorię i praktykę

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona wśród terapeutów i praktyków w dziedzinie psychoanalizy i psychoterapii. Jest postrzegana jako zarówno praktyczna, jak i przystępna, dostosowana do różnych poziomów doświadczenia zawodowego, choć może być bardziej odpowiednia dla zaawansowanych praktyków.

Entuzjastycznie polecana terapeutom, uważana za „klasę mistrzowską”, praktyczna i przystępna, przemyślana i wciągająca relacja z psychoanalizy, koncentruje się na sukcesie afektywnym.

Może być bardziej odpowiednia dla zaawansowanych praktyków, co może nie spodobać się początkującym.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Analyst's Vulnerability: Impact on Theory and Practice

Zawartość książki:

Ta książka dokładnie analizuje wczesne doświadczenia i cechy charakteru analityka, pokazując wpływ, jaki mają one na budowanie teorii i technik. Argumentując, że wybór teorii i interwencji jest nieświadomie kształtowany przez wczesne doświadczenia klinicystów, książka ta opowiada się za większą samoświadomością, samoakceptacją i otwartym dialogiem jako środkiem naprawczym.

Łącząc doświadczenia analityka z wczesnego dzieciństwa z ciągłymi słabościami odzwierciedlonymi w teorii i praktyce, książka ta preferuje podejście, które koncentruje się na informacji zwrotnej i konfrontacji, a także empatycznym zrozumieniu i akceptacji. Zasadnicze znaczenie dla tego zadania i teza, która przewija się przez całą książkę, mają motywacje analityków do prowadzenia terapii i satysfakcji, których naturalnie szukają. Maroda twierdzi, że trwała ślepa plamka wynika z ciągłej potrzeby klinicystów, aby zaprzeczyć temu, czego osobiście szukają w procesie analitycznym, w tym potrzebie ratowania i bycia ratowanym. Stara się również usunąć poczucie winy i wstydu związane z tymi motywacjami, zachęcając klinicystów do przyjęcia zarówno własnego człowieczeństwa, jak i ich pacjentów, zamiast starać się je przekroczyć. Zapewniając nowe spojrzenie na sposób pracy analityków, książka ta bada tematy enactment, neuronów lustrzanych i działań terapeutycznych przez pryzmat wczesnych doświadczeń analityka i wynikającej z nich struktury osobowości. Maroda konfrontuje się z tendencjami analityka do faworyzowania harmonii zamiast konfliktu, bierności zamiast aktywnych interwencji i postrzegania pacjenta jako niemowlęcia, a nie dorosłego.

Eksploracja dotychczas niezbadanych zagadnień psychologii analityka lub terapeuty oferuje możliwość wygenerowania nowych perspektyw teoretycznych i technicznych. W związku z tym książka ta będzie nieoceniona zarówno dla doświadczonych terapeutów psychodynamicznych, jak i studentów i stażystów, a także nauczycieli teorii i praktyki.