An Introduction to Practical Theology: History, Theory, and the Communication of the Gospel in the Present
Poważna teologia to teologia systematyczna. A przynajmniej tak mówi historia. Teologia praktyczna - z jej skupieniem na kościele, jego życiu i praktykach - była czasami rozumiana jako zastosowanie drugiego rzędu prawdziwej pracy teologii akademickiej. Jednak w tym skróconym tłumaczeniu jego magisterialnej Praktische Theologie, Christian Grethlein zdaje sobie sprawę z rygorystycznej metodologii, krytycznych zobowiązań i rozległego zakresu teologii praktycznej zarówno jako dyscypliny akademickiej, jak i kościelnej.
Grethlein zakorzenia swoją teologię praktyczną w teorii komunikacji, ale czyni to w sposób ukierunkowany na konkretny cel: komunikację chrześcijańskiej ewangelii w dzisiejszych czasach. Odróżnia teologię praktyczną od zwykłego przewodnika po konkretnej praktyce kościelnej z jednej strony i pewnej ogólnej teorii religii z drugiej. Następnie Grethlein łączy obserwację empiryczną z tekstami biblijnymi, aby ujawnić wyjątkową naturę teologii praktycznej jako dyscypliny zorientowanej na rygorystyczne badanie zarówno ewangelii, jak i celowych sposobów jej dzielenia. Czyniąc to, Grethlein otwiera możliwość prawdziwie encyklopedycznej i osadzonej teologii praktycznej.
Część pierwsza zawiera historyczne wprowadzenie do teologii praktycznej, umiejscawiając ją na scenie globalnej oraz w odniesieniu do innych dyscyplin akademickich - w szczególności współczesnych nauk - a także w ramach tradycji kościelnych i teologicznych. W części drugiej Grethlein rozwija teologię praktyczną jako komunikację ewangelii, badając hermeneutyczne, empiryczne i teologiczne podstawy niezbędne dla systematycznej teologii praktycznej. W części trzeciej Grethlein zwraca uwagę na sposoby komunikowania ewangelii zarówno w czasie, jak i miejscu, a także na formy tego komunikowania (opowiadanie, mówienie, głoszenie, modlitwa i śpiew).
We Wprowadzeniu do teologii praktycznej Christian Grethlein oferuje studentom podstawy i ramy teologii praktycznej, jednocześnie prowadząc jej uczonych w tworzeniu ich dyscypliny akademickiej.