Wowee Zowee

Opinie czytelników

Książka o albumie Pavement „Wowee Zowee”, napisana przez Bryana Charlesa, jest mieszanką elementów autobiograficznych i wywiadów z członkami zespołu, pokazując głęboką miłość autora do zespołu i jego muzyki. Otrzymała jednak mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej wnikliwość, podczas gdy inni krytykują skupienie się na życiu osobistym autora.

⬤ Widoczna jest głęboka pasja do Pavement i „Wowee Zowee”.
⬤ Zawiera dobre wywiady z członkami zespołu i istotnymi osobami.
⬤ Elementy autobiograficzne wzbogacają narrację dla niektórych czytelników.
⬤ Informacje dla zagorzałych fanów.
⬤ Dobrze napisana i wciągająca dla osób zainteresowanych perspektywą autora.

⬤ Nadmierne skupienie się na życiu osobistym autora odciąga uwagę od analizy albumu.
⬤ Styl pisania może być rozpraszający lub trudny do zrozumienia.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali go za dygresyjny i nieprofesjonalny.
⬤ Brak głębi w omawianiu muzyki i kontekstu zespołu.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że nie jest to ani zabawne, ani pouczające w porównaniu z innymi pozycjami z tej serii.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Pavement zakończył pracę w Easley Recording w Memphis. Zmiksowali utwory i nagrali dogrywki w Nowym Jorku.

Zrobili krok w tył i ocenili materiał. To była szalona scena. Mieli w pełni rozwinięte piosenki, szepty i plotki o tych w połowie uformowanych.

Mieli piosenki, które podążały za trudną do zmierzenia wewnętrzną logiką.

Mieli utwory punkowe, country, smutne i zabawne. Mieli rozmyty pop i kanciastą nową falę.

Mieli sprośne solówki gitarowe i stoner bluesa. Mieli nieskazitelny jangle i pedal steel. Ostateczna lista utworów wyniosła osiemnaście i wypełniła trzy strony winylu.

Wydany w 1995 roku, po piętach dwóch natychmiastowych klasyków, Wowee Zowee zdezorientował publiczność Pavement. Jednak płyta zyskała na randze i wielu zagorzałych fanów uważa ją za najlepszą w dorobku Pavement. Łącząc osobistą historię i reportaże - w tym obszerne nowe wywiady z zespołem - Bryan Charles poszukuje historii stojącej za płytą i znajduje dzieło sztuki tak nieuchwytne, anarchiczne i transportujące teraz, jak wtedy.