Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Wounded Bud” autorstwa Freda LaMotte to zbiór wierszy cenionych za swoją duchowość, piękno i zdolność do inspirowania głębokiej introspekcji. Recenzenci powszechnie chwalą dzieło za bogate obrazy i odżywcze właściwości, porównując je do poezji Rumiego. Jednak jeden z recenzentów uznał niektóre wiersze za trudne ze względu na przekonania religijne autora, co wskazuje, że może to nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.
Zalety:Czytelnicy podziwiają głębokie duchowe spostrzeżenia, żywe obrazy i zdolność książki do wywoływania poczucia podziwu i miłości do życia. Służy ona jako doskonałe narzędzie do medytacji i łączenia się z wewnętrznym spokojem. Wielu recenzentów wyraża chęć wielokrotnego powracania do wierszy ze względu na ich wzbogacające właściwości.
Wady:Jeden z recenzentów wspomniał o trudnościach w zrozumieniu niektórych wierszy ze względu na przekonania religijne autora, co może ograniczać dostępność książki dla niektórych czytelników. Ogólnie rzecz biorąc, choć książka została w większości dobrze przyjęta, jej duchowa treść może nie spodobać się każdemu.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Wounded Bud - Poems for Meditation by Alfred K. LaMotte Poeta Shelley napisał: "Każdy oryginalny język blisko swojego źródła jest chaosem cyklicznego wiersza...
Poeta uczestniczy w tym, co wieczne, nieskończone i jedyne". Starożytne kultury uznawały, że tajemnica stworzenia jest tajemnicą "pierwotnego języka". Tak więc Ewangelia Jana głosi: "Na początku było Słowo".
A indyjska Mandukya Upanishad mówi: "Wszystko, co kiedykolwiek było, jest lub będzie, zostało stworzone przez sylabę Om".
Wiersze w tym tomie odzwierciedlają tę starożytną naukę mantry. "Man" jest sanskryckim rdzeniem angielskiego "mind", a "tra" naszego przyrostka "tron", oznaczającego pojazd.
Mantra jest pojazdem, który przenosi umysł z powrotem do źródła stworzenia, boskiej ciszy. Tutaj, w sercu, budzi się miłość. Fred LaMotte pojmuje język zgodnie z tą starożytną tradycją, w której poezja jest sposobem na zabranie nas do domu, zabranie nas do Om.
Wiele z tych wierszy odzwierciedla również tradycję mistycznego małżeństwa. Poeci religii Wschodu i Zachodu rozumieli intymną grę duszy i ducha jako szepty Kochanka i Ukochanej. Stworzyli wspólną poetycką ikonografię, język miłości zarówno zmysłowy, jak i mistyczny, który znajdujemy w sufickich poetach, takich jak Hafiz, hinduskich poetach, takich jak Mirabai, biblijnej Pieśni nad Pieśniami, średniowiecznych trubadurach i przypowieściach Jezusa.
Poezja mistyczna może rozwiązać konflikt religijny. Fred LaMotte oferuje nam odrodzenie atawistycznej poetyki: poezja jako medytacja, poezja jako oddanie lub Bhakti, poezja jako miłosna pieśń w Komnacie Oblubieńca serca.
"W sercu kochanka jest lutnia, która gra melodię tęsknoty". Rumi.
