Ocena:
Recenzje drugiej książki Worzela pokazują duży entuzjazm dla jej humorystycznej i szczerej narracji. Czytelnicy doceniają powiązane sytuacje z udziałem psów i wnikliwe przesłania dotyczące posiadania zwierząt domowych. Książka jest często opisywana jako nie do odrzucenia, zapewniająca eskapizm i śmiech, a jednocześnie rezonująca z rzeczywistymi doświadczeniami związanymi z posiadaniem psa.
Zalety:Humorystyczna i wiarygodna fabuła, wciągający styl pisania, wzruszające i realistyczne portrety posiadania zwierząt domowych, zachęca do śmiechu i nostalgii, przemawia zarówno do miłośników psów, jak i osób niebędących ich właścicielami. Wielu recenzentów poleca ją jako lekturę obowiązkową, a kilku z nich wyraziło chęć na kolejne książki z tej serii.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać styl narracji za dziwaczny lub niekonwencjonalny, a niektórzy mogą preferować bardziej ustrukturyzowaną narrację. W recenzjach nie podkreślono jednak żadnych znaczących wad, co wskazuje na ogólne zadowolenie z książki.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Worzel Wooface: the Quite Actual Terribibble Twos
Wygląda na to, że sytuacja Worzela może się ustabilizować. Po roku spędzonym w swoim nowym domu, doszedł do niemal pokojowego rozejmu z większością kotów, przekonał mamę i tatę, że „siad” nie jest niezbędny i - co najważniejsze - ustalił swoje miejsce na środku łóżka.
Nie jest już ostrożnym szczeniakiem, Worzel odkrył w sobie niezależną pasję, a jego nieco podejrzane przywołanie stało się nieistniejące. Z jego poczuciem przygody, któremu dorównuje tylko jego szybkość, stawy, bażanty i suka na końcu alei są o wiele, wiele bardziej interesujące niż mama.
Worzel osiągnął „terribibble teenage twos” - ten czas w życiu każdego psa, kiedy ich właściciele zastanawiają się, czy praca, cierpliwość i poświęcenie spędzone na początku były bezcelowe... i dlaczego wszystko, co ich pies wcześniej rozumiał, nagle stało się, w najlepszym przypadku, opcjonalne, ale częściej ignorowane!