Woman, Eating: Literacka powieść o wampirach

Opinie czytelników

Recenzje „Woman, Eating” prezentują podzielone spojrzenie na książkę, podkreślając jej unikalne podejście do gatunku wampirycznego poprzez introspektywną podróż Lydii, pół-wampira, pół-człowieka zmagającego się ze swoją tożsamością i pragnieniami. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej literacką jakość i emocjonalną głębię, inni krytykują ją za brak konwencjonalnej fabuły i rozwoju postaci.

Pisarstwo jest pięknie opisowe, oferując głęboką eksplorację tematów takich jak tęsknota, tożsamość i związek z jedzeniem. Unikalne podejście do wampiryzmu i wewnętrzna walka głównego bohatera są chwalone, co czyni go znaczącym dziełem sztuki literackiej, a nie typową historią o wampirach. Spodoba się czytelnikom poszukującym narracji opartej na postaciach.

Wielu czytelników uznało tę historię za nużącą i pozbawioną postępu fabularnego, często zauważając, że jest ona meandryczna lub zbyt introspektywna. Krytykowano rozwój postaci i gęstość tekstu, który niektórzy opisywali jako powolny i trudny do zaangażowania. Co więcej, niektórzy czuli się wprowadzeni w błąd przez kategoryzację jako powieść o wampirach ze względu na skupienie się na dramacie rodzinnym, a nie na tradycyjnych tematach wampirycznych.

(na podstawie 54 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Woman, Eating: A Literary Vampire Novel

Zawartość książki:

Wybór IndieNext! Najlepsza książka 2022 roku w Harper's Bazaar, Daily Mail, Glamour i Thrillist!

Najbardziej oczekiwana książka 2022 roku w The Millions, Ms. Magazine, LitHub

Młoda wampirzyca mieszanej rasy musi znaleźć sposób na zrównoważenie swojego głęboko zakorzenionego pragnienia życia wśród ludzi z nieustannym głodem w tej oszałamiającej debiutanckiej powieści pisarza, którego należy obserwować.

Lydia jest głodna. Zawsze chciała spróbować japońskiego jedzenia. Sashimi, ramen, onigiri z kwaśną śliwką w środku - jedzenie, które lubił jeść jej japoński ojciec. Do tego dochodzi herbata z bąbelkami i mrożona kawa, lody i ciasto, a także zioła i rośliny, a także warzywa uprawiane przez innych młodych artystów w londyńskim studio, w którym potajemnie mieszka. Ale Lydia nie może jeść żadnej z tych rzeczy. Jej ciało nie działa jak ciało innych ludzi. Jedyną rzeczą, którą może strawić, jest krew, a okazuje się, że pozyskiwanie świeżej świńskiej krwi w Londynie - gdzie po raz pierwszy mieszka z dala od swojej wampirzej matki - jest znacznie trudniejsze, niż się spodziewała.

Są też ludzie - inni artyści w studiu, ludzie w galerii, w której stażuje, dziwni mężczyźni, którzy śledzą ją po zmroku i Ben, chłopięcy, uśmiechnięty artysta, do którego rozwija uczucia. Lydia wie, że są jej naturalną zdobyczą, ale nie może się zmusić, by się nimi pożywić. W swoim studio bez okien, gdzie maluje i studiuje prace innych artystów, ogląda Buffy the Vampire Slayer i filmy o ludziach jedzących jedzenie na YouTube i Instagramie, Lydia rozważa swoje miejsce na świecie. Ma wiele rzeczy, których pragną ludzie - wieczną młodość, niemal nietykalność, nieśmiertelność - ale jest nieszczęśliwa; jest samotna; i jest głodna - zawsze głodna.

W miarę jak Lydia rozwija się jako kobieta i artystka, dowiaduje się, że musi pogodzić konflikty w sobie - między jej demoniczną i ludzką stroną, jej mieszanym dziedzictwem etnicznym i jej związkiem z jedzeniem, a co za tym idzie, ludźmi - jeśli ma znaleźć sposób na istnienie w świecie. Zanim to jednak nastąpi, musi jeść.

"Absolutnie genialna - tragiczna, zabawna, ekscentryczna i idealnie pasująca do tych szczególnie dziwnych czasów. Claire Kohda wykorzystuje wampirzy motyw i czyni go swoim własnym w sposób, który wydaje się świeży i oryginalny. Poważne kwestie rasy, niepełnosprawności, mizoginii, wizerunku ciała, wykorzystywania seksualnego są traktowane z subtelnością, wnikliwością i lekkością. Zaklęcie rzucone przez tę powieść jest tak kompletne, że czuję się całkowicie i szczęśliwie ugryziona." -- Ruth Ozeki, nominowana do nagrody Bookera autorka A Tale for the Time Being.