Wolno teraz z czystym niebem

Opinie czytelników

Książka „Slow Now with Clear Skies” autorstwa Julene Tripp Weaver przedstawia przejmującą eksplorację osobistych i społecznych wyzwań poprzez poezję. Łączy w sobie tematy osobistej straty, niesprawiedliwości społecznej oraz uzdrawiającej mocy natury i więzi w burzliwych czasach. Autor zastanawia się nad ważnymi kwestiami, takimi jak pandemie AIDS i COVID-19, historia rodziny oraz znaczenie współczucia i odporności.

Książka jest opisywana jako uzdrawiająca, pouczająca i inspirująca, oferująca świeże spojrzenie na związki z ziemią i współczujące tradycje. Pisarstwo Weaver jest znane ze swojego liryzmu i zdolności do wywoływania nadziei pośród życiowych zmagań. Wiersze są przekonujące i rezonują z różnymi tematami, takimi jak rozwój osobisty, seksualność i wyzwania społeczne.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać eksplorację ciężkich tematów, takich jak żałoba, choroba i kwestie społeczne, za przytłaczającą. Złożoność tematu i przeplatanie się osobistej historii może nie spodobać się każdemu czytelnikowi.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Slow Now with Clear Skies

Zawartość książki:

Muszę/ zwolnić, dotknąć ziemi, znaleźć/ gładki kamień w kieszeni... Te wersy są sercem zarówno wiersza Julene Tripp Weaver „Safe Space”, jak i jej niezbędnego zbioru poezji. Weaver używa obrazów z własnego życia i wirusów, które nękają nasz świat, aby być świadkiem cierpienia. I aby przyznać, że wszyscy zmieniliśmy się przez lata Covid. Mówi nam, że każdy żyje na spektrum zdrowia i neurotyzmu.

Nie oferuje łatwych odpowiedzi na pytanie, jak możemy leczyć się w niebezpiecznym świecie, w którym nawet nasze najbliższe relacje mogą nas zdradzić. Moja matka nigdy nie pojawia się we właściwym czasie, nawet w moich snach, zwierza się. Pisze jednak, że każdy z nas może znaleźć tylne drzwi / do ciała po chorobie, stracie i nawiedzeniach pamięci.

W Ameryce po pandemii jest to książka, którą musiałam przeczytać. Weaver, zielarka, wie, że my i ziemia możemy razem leczyć. Znajdź kanały, które uspokajają.... Prześlij niepokój do ziemi. Jednym z tych kanałów jest poezja.

Tytuł zbioru pochodzi z ostatniej linijki wiersza „Przeżyłam jedną wojnę”. Zwołuje nas wierszami: Musimy zadawać/ nowe pytania, znajdować niekonwencjonalne odpowiedzi... Nadszedł czas/ na ogromne zmiany... / Nasza planeta, powolna teraz z czystym niebem.

-Joanne M. Clarkson, autorka książki Hospice House

Coś tu się dzieje. Skończyła się tłumaczyć. Skończyła się usprawiedliwiać. Skończyła się martwić. Ona płacze. Opłakuje. Wierzy. Przynosząc jej uzdrawiające

Moce. Jej pielęgnację. Cała jej mądra kobieca jaźń. Spoglądając niewzruszenie na to życie. Po plagach i pandemiach. Po wojnie. Po globalnej ekologicznej

ruinie. Po niesprawiedliwości. Po stracie za stratą. Pojawia się przypływ możliwości: Przetrwanie. Wdzięczność. Zaklęcia. Dotyk. A przede wszystkim - nadzieja.

-John Burgess, autor Punk Poems