Wołanie o jedność: Komuniści i Afroamerykanie, 1917-36

Opinie czytelników

Książka Marka Solomona oferuje kluczową analizę walki Czarnych w kontekście wkładu Partii Komunistycznej oraz dynamiki rasizmu i wyzysku klasowego w Ameryce. Podkreśla potrzebę samostanowienia Czarnych i jedności klasowej, pozycjonując te koncepcje jako integralną część walki z systemowymi nierównościami.

Książka jest chwalona za kompleksowe badanie walki Czarnych, podkreślając uznanie przez Partię Komunistyczną roli rasizmu w wyzysku klasowym. Czytelnicy doceniają dostęp do wcześniej niedostępnych archiwów ZSRR i jasność w zrozumieniu przecięcia kwestii rasowych i klasowych. Argumenty Solomona są postrzegane jako znaczący wkład w badania nad tymi tematami, opowiadając się za fundamentalnymi zmianami, a nie powierzchownymi reformami.

Zakres analizy dotyczącej wpływu zimnej wojny na relacje czarnoskórych z komunistami może być nieco ograniczony, ponieważ pełny kontekst tego wpływu ma zostać zbadany w kontynuacji. Niektórzy czytelnicy mogą również uznać treść za gęstą lub wymagającą, jeśli nie są zaznajomieni z omawianym kontekstem historycznym.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Cry Was Unity: Communists and African Americans, 1917-36

Zawartość książki:

Partia Komunistyczna była jedynym lewicowym ruchem politycznym w późnych latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, który umieścił sprawiedliwość rasową i równość na szczycie swojego programu oraz szukał i ostatecznie zdobył sympatię Afroamerykanów. Ten historyczny wysiłek połączenia czerwieni i czerni oferuje bogate doświadczenie i stanowi temat przewodni The Cry Was Unity.

Wykorzystując po raz pierwszy materiały związane z Afroamerykanami z moskiewskich archiwów Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu), The Cry Was Unity śledzi trajektorię relacji czerni i czerwieni od końca I wojny światowej do burzliwych lat trzydziestych XX wieku. Na podstawie właśnie odnalezionego zapisu kluczowej debaty na temat Afroamerykanów na VI Kongresie Kominternu w 1928 roku, książka ocenia wpływ deklaracji Kongresu, że czarni na wiejskim Południu stanowili naród w narodzie, uprawniony do prawa do samostanowienia. Pomimo poważnych wad tej teorii, połączyła ona czarną walkę o wolność z rewolucyjnymi treściami i zażądała, aby biała siła robocza uznała czarnych za niezbędnych sojuszników.

Wraz z rozwojem Wielkiego Kryzysu komuniści rozpoczęli intensywne kampanie przeciwko linczom, eksmisjom i dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i pomocy, a także rozpoczęli we własnych szeregach ostry atak na rasizm. Chociaż Partia nigdy nie była w stanie pozyskać większości białych pracowników do walki o prawa Murzynów, ani uzyskać bezwarunkowego poparcia czarnej większości, pomogła położyć podwaliny pod walkę o wolność w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.

The Cry Was Unity podkreśla sukcesy i porażki lewicy kierowanej przez komunistów oraz sposoby, w jakie walczyła ona z rasizmem i nierównością. Walka ta obejmuje ważną brakującą stronę, która musi zostać przywrócona do historii narodu.