Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Around the Table” autorstwa Diany Ryers porusza tematy międzypokoleniowej i zbiorowej traumy w rodzinach, zachęcając czytelników do konfrontacji i dzielenia się swoimi doświadczeniami zamiast ich ukrywania. Książka przedstawia osobiste zmagania autorki z jej rodzinnym dziedzictwem, podkreślając znaczenie opowiadania historii w procesie leczenia. Ten pamiętnik rezonuje z wieloma czytelnikami, ujawniając złożoność dynamiki rodzinnej i dążenie do autentyczności.
Zalety:Pamiętnik jest opisywany jako pięknie napisany, szczery i wpływowy w swojej eksploracji głębokich kwestii rodzinnych. Otwiera oczy czytelników na niuanse dynamiki rodzinnej, rolę traumy i znaczenie dzielenia się osobistymi historiami dla uzdrowienia. Wielu recenzentów doceniło autentyczność autorki i jej zdolność do wywoływania szeregu emocji poprzez jej narrację. Książka została doceniona za szczerą dyskusję na temat niewygodnych prawd w relacjach rodzinnych.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy traumy i specyfiki dysfunkcji rodzinnych za trudne lub niewygodne. Skupienie się na złożonej i czasami chaotycznej dynamice rodzinnej może nie współgrać ze wszystkimi, zwłaszcza z tymi, którzy pochodzą z bardzo różnych środowisk. Dodatkowo, ciężka tematyka może być trudna do pełnego zaangażowania dla niektórych czytelników.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Around the Table: Escaping the Cycle of Insanity
Zawartość książki:
Jako mała dziewczynka na początku lat sześćdziesiątych, Diana siedziała przy kuchennym stole i radziła sobie z konsekwencjami rozlania mleka. Już w wieku pięciu lat wyczuwała agonię zastraszenia promieniującą od patriarchalnej postaci wiszącej na krucyfiksie nad drzwiami.
Wierzyła, że jej ojciec i Jezus to jedno i to samo, i zaczęła liczyć groszek i marchewkę na swoim talerzu, aby poradzić sobie z rozwiniętą traumą emocjonalną. Poprzez dążenie do odkrycia swojej wartości i przetrwania nastoletnich lat, mechanizmy radzenia sobie Diany nasiliły się, gdy walczyła o zdefiniowanie miłości poprzez akceptację w ramach odziedziczonego wzorca kontroli matriarchalnej.
Jej droga przez dorosłość miała wiele zakrętów, ponieważ ta odważna kobieta postanowiła przeciwstawić się dysfunkcyjnej współzależności, aby znaleźć prawdziwą więź, współistniejąc z tymi, których kochała. Ta pięćdziesięciopięcioletnia relacja dzieli się dwoistością rozdzierających serce i rozgrzewających wspomnień w walce córki między postrzeganiem tego, co jest dobre, a co złe, podczas gdy starała się uciec od cyklu życia na krawędzi szaleństwa.
