Wojownicy: Wspomnienia piechura z Wietnamu

Opinie czytelników

Książka stanowi osobistą relację z doświadczeń autora jako dowódcy kompanii karabinów piechoty podczas wojny w Wietnamie. Oferuje trzymający w napięciu i realistyczny obraz walki, emocjonalnych wyzwań stojących przed żołnierzami i trudnych warunków, które znosili. Podczas gdy większość recenzji chwali książkę za jej autentyczność i wciągający styl, niektórzy krytycy wspominają o rozdźwięku w perspektywie autora w porównaniu z doświadczeniami żołnierzy, którzy służyli dłużej.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i zapewnia żywy i realistyczny obraz walki w Wietnamie. Czytelnicy doceniają wnikliwość i emocjonalną głębię autora w opowiadaniu o swoich doświadczeniach. Wiele recenzji podkreśla autentyczność i szczegółowość narracji, co czyni ją godną lekturą dla osób zainteresowanych wspomnieniami wojskowymi i wojną w Wietnamie.

Niektórzy recenzenci uważali, że autor zbytnio skupił się na swoich osobistych doświadczeniach, nie odnosząc się odpowiednio do dłuższych tras, jakie przechodzili żołnierze zaciągnięci do wojska. Wspomniano również o chęci uzyskania większej ilości szczegółów w niektórych obszarach narracji. Kilka recenzji uznało książkę za stratę czasu, wskazując, że może ona nie trafić do wszystkich czytelników.

(na podstawie 48 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Warriors: An Infantryman's Memoir of Vietnam

Zawartość książki:

Na ziemi, w powietrzu i za liniami frontu, żołnierze codziennie podejmowali decyzje na śmierć i życie - i znosili najgorszy stres w swoim młodym życiu.

Był burzliwy rok 1968, a Robert Tonsetic był dowódcą kompanii strzeleckiej 4. batalionu 12.

piechoty w Wietnamie. Przejął grupę żołnierzy zdemoralizowanych porażką, ale zdeterminowanych, by wyrównać rachunki. Przez legendarne ofensywy Tet i May prowadził, szkolił i ryzykował życie z tymi odważnymi ludźmi, a to jest ekscytująca, brutalna i szczera historia jego służby.

Tonsetic opowiada o prowadzeniu poważnie osłabionych sił szybkiego reagowania do zaciekłej, trzydniowej bitwy z bezwzględnym batalionem wroga; przeprowadzaniu surrealistycznych nocnych ataków powietrzno-mobilnych i wędrówek przez cuchnące, czarne jak smoła dżungle; i łagodzeniu stresu bojowego poprzez łowienie granatami ręcznymi i potajemne przejażdżki Hueysem. Podczas tego fatalnego roku, gdy w kraju wybuchły niepokoje, a politycy szukali wyjścia z wojny, Tonsetic i jego ludzie wykonywali swoją pracę jako żołnierze i zasłużyli na tytuł „Wojowników”.