Wojownicy nie płaczą: Przeszywający pamiętnik bitwy o integrację Central High w Little Rock

Opinie czytelników

Książka stanowi mocny i emocjonalny opis doświadczeń Melby Patillo Beals jako jednej z pierwszych czarnoskórych uczennic integrujących Central High School w Little Rock w Arkansas pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku. Książka ta jest wysoce zalecana dla uczniów szkół średnich i osób zainteresowanych historią praw obywatelskich, oferując osobiste spojrzenie na krytyczny moment w historii Ameryki.

Czytelnicy chwalili książkę za wciągającą fabułę, emocjonalną głębię i szczere przedstawienie przez autorkę jej zmagań i doświadczeń. Wielu uważa, że jest to niezbędna lektura do zrozumienia historycznych niesprawiedliwości, a także oddaje odwagę i odporność Little Rock Nine. Pisarstwo opisywane jest jako wciągające, ze zdolnością do wywoływania silnych reakcji emocjonalnych.

Niektórzy czytelnicy uważali, że tempo jest powolne lub że tekst jest nieco powtarzalny, co czasami prowadziło do utraty zainteresowania. Kilka osób wspomniało, że odniesienia religijne wydawały się oderwane od ogólnej narracji. Ponadto niektóre recenzje wskazywały, że choć książka jest ważna, może nie przyciągać uwagi zwykłych czytelników tak skutecznie, jak w przypadku osób bardziej zaangażowanych w historię praw obywatelskich.

(na podstawie 276 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Warriors Don't Cry: A Searing Memoir of the Battle to Integrate Little Rock's Central High

Zawartość książki:

W tej autobiograficznej relacji jednej z najbardziej wpływowych postaci Ruchu Praw Obywatelskich, Melba Pattillo Beals z Little Rock Nine bada nie tylko opresyjną siłę rasizmu, ale także zdolność młodych ludzi do zmiany poglądów na rasę i tożsamość. W 1957 roku, na długo przed przemówieniem Martina Luthera Kinga "I Have a Dream", Melba Pattillo Beals i ośmiu innych nastolatków stało się ikonicznymi symbolami Ruchu Praw Obywatelskich i demontażu Jima Crowa na amerykańskim Południu, gdy zintegrowali Central High School w Little Rock w następstwie przełomowego orzeczenia Sądu Najwyższego z 1954 roku, Brown przeciwko Radzie Edukacji.

Przez cały czas Melba była szykanowana przez kolegów ze szkoły i ich rodziców, grożono jej linczem, atakowano zapalonymi laskami dynamitu i raniono kwasem w oczy. Ale przez to wszystko działała z godnością i odwagą, i odmówiła wycofania się.

Warriors Don't Cry to momentami trudne, ale niezbędne przypomnienie cennych lekcji, jakie możemy wyciągnąć z przeszłości naszego narodu. To historia odwagi i męstwa garstki młodych, czarnoskórych studentów, którzy wykorzystali swój głos, aby wpłynąć na zmiany w burzliwych czasach.