Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The War on Learning” autorstwa Elizabeth Losh krytycznie analizuje wpływ technologii na szkolnictwo wyższe, podkreślając zarówno jej destrukcyjne elementy, jak i wyzwania, jakie stawia przed tradycyjnymi metodami uczenia się. Analizuje ona takie kwestie jak wpływ nagrywania cyfrowego, MOOCs, wzajemne ocenianie i komercjalizacja edukacji, zapewniając kompleksową krytykę nowoczesnych praktyk edukacyjnych.
Zalety:Książka jest dobrze skonstruowana i jasno napisana, dzięki czemu złożone zagadnienia są przystępne. Oferuje dogłębną krytykę roli technologii w edukacji, omawiając istotne tematy, takie jak wpływ urządzeń nagrywających, MOOC i wzajemne ocenianie. Wielu czytelników uważa ją za pouczającą i cenną dla zrozumienia zmieniającego się krajobrazu szkolnictwa wyższego.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają książkę za trudną do przeczytania ze względu na długie studia przypadków i obszerną krytykę technologii, która może być przytłaczająca. Ostatni rozdział, który oferuje rozwiązania, jest postrzegany jako zbyt krótki w porównaniu z obszernymi dyskusjami na temat niepowodzeń, pozostawiając niektórych czytelników pragnących bardziej praktycznych spostrzeżeń.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The War on Learning: Gaining Ground in the Digital University
Zawartość książki:
Badanie inicjatyw edukacyjnych opartych na technologii - od MOOC po wirtualne światy - które argumentuje przeciwko traktowaniu edukacji jako produktu, a nie procesu.
Za mównicą stoi profesor, który korzysta z systemów zarządzania kursami, quizów online, bezprzewodowych klikerów, slajdów PowerPoint, podcastów i oprogramowania do wykrywania plagiatów. W fotelach siedzą studenci, uzbrojeni w smartfony, laptopy, tablety, odtwarzacze muzyki i sieci społecznościowe. Chociaż te dwie siły wydają się być gotowe do walki ze sobą, tak naprawdę obie biorą udział w wojnie o samo uczenie się. W tej książce Elizabeth Losh analizuje obecne wysiłki mające na celu „zreformowanie” szkolnictwa wyższego poprzez zastosowanie rozwiązań technologicznych do problemów związanych z nauczaniem i uczeniem się. Stwierdza ona, że wiele z tych inicjatyw kończy się niepowodzeniem, ponieważ traktują one edukację jako produkt, a nie proces. Szeroko reklamowane programy - na przykład gry wideo w klasie lub dystrybucja iPadów - zawodzą studentów, ponieważ promują konsumpcję, a nie rozwój intelektualny.
Losh analizuje najnowsze trendy w edukacji policealnej i retorykę wokół nich, często opierając się na relacjach z pierwszej ręki. Starając się zidentyfikować technologie edukacyjne, które mogą faktycznie zadziałać, przygląda się strategiom obejmującym MOOC (masowe otwarte kursy online), grywalizację przedmiotów, pedagogikę remiksowania, wykłady wideo (od Randy'ego Pauscha po „The Baked Professor”) i edukacyjne wirtualne światy. Na koniec Losh nakreśla sześć podstawowych zasad cyfrowego uczenia się i opisuje kilka udanych inicjatyw uniwersyteckich. Jej książka będzie niezbędną lekturą dla osób podejmujących decyzje w kampusach - i dla każdego, komu zależy na edukacji i technologii.
