Wojna powietrzna na południowym Pacyfiku, tom 5: Kryzys w Papui, wrzesień-grudzień 1942 r.

Opinie czytelników

Książka „SOUTH PACIFIC AIR WAR VOLUME 5” Michaela Claringboulda jest chwalona za dokładny i autorytatywny opis walk powietrznych w regionie Nowej Gwinei podczas II wojny światowej od września do grudnia 1942 roku. Recenzenci chwalą styl pisania Claringboulda, obszerne szczegóły i pomoce wizualne zawarte w książce. Niektórzy zauważają jednak, że opisy alianckich misji mogą się powtarzać, sugerując, że alternatywny format mógłby poprawić czytelność.

⬤ Autorytatywna i dobrze zbadana
⬤ przyjemny styl pisania
⬤ doskonałe ilustracje
⬤ zapewnia szczegółowe relacje z walk powietrznych
⬤ polecana dla entuzjastów wojny powietrznej na Pacyfiku.

Powtarzające się opisy misji alianckich; przydałby się bardziej zwięzły format dla szczegółów misji.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

South Pacific Air War Volume 5: Crisis in Papua September - December 1942

Zawartość książki:

Piąty tom tej serii stanowi kronikę działań powietrznych głównie w teatrze Nowej Gwinei w krytycznym okresie między wrześniem a grudniem 1942 roku. Można go czytać samodzielnie lub jako kontynuację poprzednich czterech tomów, które obejmują pierwsze dziewięć miesięcy wojny na Pacyfiku.

Na początku września, w ciągu zaledwie sześciu tygodni, strategiczny obraz sytuacji w regionie uległ znacznej zmianie. Z nowego przyczółka Buna armia japońska rozpoczęła kampanię w papuaskich górach, która zagroziła alianckiemu bastionowi Port Moresby. W międzyczasie toczyła się bitwa o Guadalcanal, w której ważyły się losy całej wojny na Pacyfiku.

Na tym tle wzmocnione amerykańskie Piąte Siły Powietrzne podjęły walkę z IJA przy bezpośrednim wsparciu lotniczym. W tym samym czasie P-39, P-40E, A-20A i B-25 przeprowadzały naloty na Rabaul, a B-17 wspierały siły USA na sąsiednich Salomonach. Beaufightery, Beauforty, Bostony i Hudsony RAAF również w znacznym stopniu przyczyniły się do tych wysiłków.

Do Rabaul napłynęło wiele świeżych jednostek myśliwców i bombowców IJN, choć skupiły się one głównie na Salomonach. Tak ogromne straty sprawiły, że do listopada IJN podjęła się całkowitej operacyjnej i administracyjnej reorganizacji swoich sił powietrznych. Następnie, pomimo silnej niechęci do zaangażowania się, IJA wysłała do Rabaul oddział zwiadowczy, będący zapowiedzią większych posiłków, które miały przybyć w grudniu.

Nigdy wcześniej ta kampania nie była opisana tak szczegółowo, a alianckie i japońskie relacje zostały dopasowane do siebie, tworząc prawdziwie faktyczny opis konfliktu.