Wojna powietrzna: 1939-1945

Opinie czytelników

„Wojna powietrzna” Richarda Overy'ego zapewnia wnikliwą i dobrze zbadaną analizę roli sił powietrznych w II wojnie światowej, koncentrując się na różnicach w strategicznych podejściach przyjętych przez aliantów i mocarstwa Osi. Książka kładzie nacisk na decyzje organizacyjne, mobilizację ekonomiczną i wpływ przywództwa na wynik wojny, co czyni ją niezbędną lekturą dla każdego zainteresowanego II wojną światową na głębszym poziomie. Krytycy zwracają jednak uwagę na nieco suchy styl pisania i ograniczony zakres radzieckich wysiłków powietrznych.

Bardzo pouczająca i dobrze skonstruowana analiza, potwierdzona obszernymi badaniami i dokumentacją. Badanie przez Overy'ego procesów decyzyjnych i różnic organizacyjnych jest pouczające i zapewnia kompleksowy przegląd wojny powietrznej. Na szczególną pochwałę zasługuje skupienie się na bombardowaniach strategicznych i mobilizacji ekonomicznej, a także czytelność i ponadczasowa aktualność książki.

Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest suchy i mało wciągający, co może zmniejszyć ogólną przyjemność z lektury. Ograniczona dyskusja na temat radzieckiego wkładu lotniczego została zauważona jako niedociągnięcie, a niektóre argumenty wydają się mniej przekonujące w porównaniu z rolą Związku Radzieckiego. Ponadto podkreślono kwestie związane z prezentacją przedruku, w tym małą czcionkę i literówki.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Air War: 1939 - 1945

Zawartość książki:

Pierwotnie opublikowana w 1980 roku i wciąż najlepsza jednotomowa historia lotnictwa II wojny światowej, klasyczna praca Richarda Overy'ego pozostaje głęboka i bardzo oryginalna.

Profesor Overy traktuje wojnę powietrzną jako złożoną i fascynującą sieć historyczną, utkaną z wielkiej strategii, mobilizacji gospodarczej, rekrutacji nauki oraz natury przywództwa i szkolenia. Analizując osiągnięcia i porażki lotniczego komponentu wojny, umieszcza go w perspektywie, wyjaśniając rolę, jaką lotnictwo odegrało w całym konflikcie.

Zwraca uwagę, że podczas gdy państwa Osi miały tendencję do ograniczania wykorzystania siły powietrznej do jednej głównej roli, takiej jak wsparcie sił lądowych, alianci wykorzystywali wszystkie aspekty doktryny lotniczej: obronę powietrzną, bombardowanie strategiczne, współpracę powietrzno-morską i wsparcie naziemne. Pokazuje również, w jaki sposób samoloty zapewniły, że II wojna światowa stała się wojną ludzi i jak sukces w wojnie powietrznej był, w bardzo realnym sensie, testem nowoczesności narodu. Wojna powietrzna została wygrana i przegrana nie tylko w przestworzach, ale także w fabrykach i instytutach badawczych.

Wreszcie, autor rozwiewa wiele popularnych mitów, a w szczególności ujawnia, że chociaż sama siła powietrzna w postaci bombardowań strategicznych nie wpłynęła na ostateczny wynik wojny, jej użycie dramatycznie zilustrowało złożoność zarządzania nowoczesną wojną. Wojna powietrzna Richarda Overy'ego pogłębia zatem nasze zrozumienie nie tylko II wojny światowej, ale także historii wojskowości w ogóle.