Wojna o zaopatrzenie: Logistyka aliantów na Morzu Śródziemnym podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową analizę logistyki zaangażowanej w amerykańskie inwazje amfibijne podczas II wojny światowej, podkreślając kluczowe znaczenie linii zaopatrzeniowych i organizacji wymaganej do zapewnienia sukcesu wojskowego. W szczególności skupia się na operacjach w Afryce Północnej, na Sycylii, we Włoszech i we Francji, argumentując, że bez skutecznej logistyki wyniki głównych kampanii mogłyby być drastycznie różne.

Kompleksowa i pouczająca, szczegółowo opisująca wyzwania logistyczne związane z wojennymi operacjami amfibijnymi. Zapewnia świeże spojrzenie na chaos wojny i podkreśla znaczenie linii zaopatrzeniowych. Dobrze zbadana, z naciskiem na kluczowe operacje i ich historyczny wpływ.

Książka może być zbyt zawiła dla czytelników niezainteresowanych logistyką. Niektórzy mogą uznać ją za mniej wciągającą ze względu na nacisk na logistykę, a nie na walkę na froncie. Niektórzy czytelnicy mogą chcieć więcej narracji lub osobistych historii zamiast czysto logistycznej relacji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

War of Supply: World War II Allied Logistics in the Mediterranean

Zawartość książki:

Era nowoczesnych działań wojennych wprowadzona podczas II wojny światowej postawiła przed aliantami jedno z najbardziej skomplikowanych wyzwań logistycznych stulecia: jak stworzyć rozległą sieć wsparcia, która mogłaby zaopatrywać i utrzymywać ogromne siły wojskowe złożone z wielu służb i wielu różnych narodów tysiące mil od ich portów macierzystych.

Potrzeba utrzymania czołgów w ruchu, samolotów w locie, a także żywności i pomocy w ciągłych dostawach była najważniejsza dla pokonania nazistowskiego reżimu. W tej obszernie zbadanej książce David Dworak zabiera czytelników za kulisy i rozkłada niuanse operacji strategicznych dla każdej z wielkich śródziemnomorskich kampanii wojskowych od 1942 roku do zakończenia II wojny światowej 8 maja 1945 roku.

Dworak daje czytelnikom wgląd za kurtynę, aby pokazać, w jaki sposób rozległa biurokracja administracyjna rozwinięta przez aliantów prowadziła dosłowną „wojnę materiałową”, która dała im wyraźną strategiczną przewagę nad mocarstwami Osi. Od Afryki Północnej po południową Francję, ich ciągłe wysiłki i innowacje rozwinęły ramy, które pomogły stworzyć i utrzymać teatr wojny, a ostatecznie utorowały drogę do zwycięstwa.