Wojna i pokój na pograniczu Myanmaru: Zawieszenie broni w Kachin, 1994-2011

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

War and Peace in the Borderlands of Myanmar: The Kachin Ceasefire, 1994-2011

Zawartość książki:

W 2011 roku działania zbrojne pomiędzy Organizacją Niepodległości Kachin a armią Myanmar zakończyły 17-letnie porozumienie o zawieszeniu broni. Niechęć lokalnej ludności Kachin i polityczno-wojskowego przywództwa Kachin do ugięcia się pod presją szybkiego odnowienia zawieszenia broni sfrustrowała wielu obserwatorów i decydentów, którzy mieli nadzieję na podpisanie ogólnokrajowego porozumienia o zawieszeniu broni między rządem Myanmaru a głównymi uzbrojonymi organizacjami etnicznymi w kraju.

Jednak od czasu upadku zawieszenia broni zaskakująco mało uwagi poświęcono szczegółowemu zrozumieniu doświadczeń z poprzednich 17 lat zawieszenia broni w regionie Kachin oraz tego, jak wpłynęło to na lokalne postawy polityczne i wojskowe, a także na ciągłe znaczenie tych doświadczeń w odniesieniu do trwającego krajowego procesu pokojowego w Mjanmie. Książka ta łączy lokalnych aktywistów z międzynarodowymi naukowcami i uznanymi niezależnymi badaczami, aby zastanowić się nad tymi doświadczeniami z różnych perspektyw kulturowych, politycznych, gospodarczych i społecznych. Autorzy wspólnie rzucają krytyczne światło na powody, dla których obszar, który niegdyś był uważany za ważnego współpracownika w dążeniu do transformacji politycznej w Mjanmie, ostatnio był świadkiem powrotu znacznego poparcia społecznego dla wznowienia konfliktu zbrojnego.

Argumenty i spostrzeżenia, które oferuje książka, podnoszą ważne pytania dotyczące społecznego, gospodarczego i politycznego rozwoju „regionów przygranicznych” Myanmaru w ostatnich latach, które będą istotne jeszcze długo w przyszłości, w tym po podpisaniu ogólnokrajowego zawieszenia broni. Co najważniejsze, rozdziały dostarczają ważnych lekcji na temat niebezpieczeństw związanych z porozumieniami o zawieszeniu broni, gdy wdrażany jest „zbrojny pokój”, któremu nie towarzyszy istotne zaangażowanie w zmiany polityczne.