The Garza War in South Texas: A Military History, 1890-1893
Południowy Teksas i północny Meksyk stały się pod koniec XIX wieku zarzewiem rewolty. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, dwie dekady po rozpoczęciu własnej udanej rewolucji z południowego Teksasu, prezydent Meksyku Porfirio Daz stanął w obliczu transgranicznej rebelii, której celem było obalenie jego rządu. Wojna Garzy, nazwana tak na cześć rewolucyjnego rewolucjonisty i redaktora Catarino Erasmo Garzy, w rzeczywistości składała się z trzech wspólnych teksańskich prób obalenia Daza: najazdu z czerwca 1890 roku dowodzonego przez Francisco Ruiza Sandovala, najazdu Garzy z września 1891 roku i najazdu San Ignacio z grudnia 1892 roku. W pierwszej szczegółowej historii wojskowej wojny Garza Thomas Ty Smith ujawnia, w jaki sposób zbrojne powstanie przeciwko obcemu rządowi, przeprowadzone na amerykańskiej ziemi, wciągnęło armię amerykańską w wyjątkowo złożony konflikt, którego reperkusje będą odczuwalne po obu stronach granicy USA-Meksyk przez następne pokolenia.
Choć rebelia nie miała być bezpośrednim zagrożeniem dla Stanów Zjednoczonych, wykorzystując Teksas jako miejsce postoju, zagroziła amerykańskim prawom neutralności, zmuszając Stany Zjednoczone do przestrzegania zobowiązań traktatowych wobec rządu Porfirio Daza w Mexico City - co dodatkowo komplikowała ustawa Posse Comitatus Act z 1878 roku, która uniemożliwiała żołnierzom działanie jako organy ścigania. Smith opisuje, jak to, co zaczęło się jako wyważony i nieco ograniczony wysiłek Stanów Zjednoczonych w celu wyegzekwowania ustawy o neutralności w Teksasie, ostatecznie przerodziło się w totalną wojnę strzelecką między armią a Garzistas, przenosząc kampanię kontrrewolucyjną na najwyższe szczeble wojskowe, dyplomatyczne i polityczne zarówno Ameryki, jak i Meksyku.
The Garza War in South Texas przedstawia główne postacie konfliktu - takie jak kapitan John Gregory Bourke, znany ze służby u boku generała majora George'a Crooka w wojnach z Indianami; dwujęzyczni bracia Shely, byli Texas Rangers, którzy prowadzili tajną sieć szpiegowską armii; oraz Francisco Benavides, znany jako El Tuerto (Jednooki), przywódca najazdu z 1892 roku, który doprowadził do brutalnej rzezi i spalenia meksykańskiej federalnej placówki kawalerii po drugiej stronie rzeki w San Ygnacio w Teksasie. Ci rewolucjoniści zapewnili fundamentalną ideologię i historyczne dziedzictwo dla rewolucji meksykańskiej dwie dekady później.
