Wojna domowa Clary Barton: między kulą a szpitalem

Opinie czytelników

Książka oferuje dobrze zbadany i realistyczny opis wkładu Clary Barton podczas wojny secesyjnej, kwestionując mity otaczające jej życie. Autor, Donald Pfanz, skrupulatnie ocenia oryginalne źródła, aby przedstawić bardziej ugruntowaną narrację, wykraczającą poza przesadzone powojenne relacje Barton.

Cenne spostrzeżenia na temat prawdziwego wkładu Clary Barton podczas wojny secesyjnej, oparte na szeroko zakrojonych badaniach źródeł pierwotnych. Tekst jest jasny i przystępny. Oferuje zdjęcia i mapy, które poprawiają wrażenia z lektury. Zapewnia perspektywę korygującą poprzednie biografie bez lekceważenia Barton.

Niektórzy czytelnicy uważają, że autor może być zbyt krytyczny wobec Barton, co rodzi pytania o jej postrzeganie. Książka jest opisywana bardziej jako biografia korygująca niż samodzielna, z szybkim tempem, które pomija wczesne życie Barton i późniejsze lata, co czyni ją mniej odpowiednią dla osób niezaznajomionych z jej historią.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Clara Barton's Civil War: Between Bullet and Hospital

Zawartość książki:

Through Battle Dispatches, Letters, and Other Records, Discovering the Wartime Service of the America's Most Famous Nurse.

"Zawsze starałam się pomagać rannym, dopóki nie nadejdzie pomoc medyczna i zaopatrzenie - mogłam zaryzykować; nikomu nie robiło różnicy, czy zostanę zastrzelona, czy wzięta do niewoli". Tak napisała Clara Barton, najsłynniejsza kobieta, która wyszła z amerykańskiej wojny secesyjnej. W czasach, gdy niewiele kobiet pracowało w szpitalach, a tym bardziej na froncie, Barton służyła w co najmniej czterech armiach Unii, zapewniając żywność i pomoc rannym żołnierzom na polach bitew rozciągających się od Maryland po Karolinę Południową. Tysiące żołnierzy skorzystało z jej działań, a ona sama jest bez wątpienia amerykańską bohaterką. Ale ile tak naprawdę wiemy o jej rzeczywistej służbie w czasie wojny? Większość informacji na temat działalności Barton pochodzi od niej samej. Po wojnie podróżowała po kraju, opowiadając o swoich wojennych doświadczeniach przepełnionej publiczności. W żywym języku opisała przekraczanie rzeki Rappahannock pod ostrzałem, aby pomóc rannym żołnierzom Unii pod Fredericksburgiem, transportowanie krytycznych zapasów do szpitali polowych pod Antietam oraz znoszenie palącego upału i słonawej wody na spalonych słońcem plażach Karoliny Południowej. Chętnie stawiała czoła trudom i niebezpieczeństwom, aby pomóc młodym mężczyznom pod jej opieką, otrzymując w zamian ich miłość i szacunek.

Większość biografów Barton przyjęła jej oświadczenia za dobrą monetę, ale robiąc to, stoją na chwiejnym gruncie, ponieważ Barton była nieustępliwą autopromotorką i często upiększała swoje historie, starając się podkreślić swoje osiągnięcia.

W książce Clara Barton's Civil War: Between Bullet and Hospital, wybitny historyk Donald Pfanz powraca do twierdzeń Barton, porównując informacje zawarte w jej przemówieniach ze współczesnymi dokumentami, w tym pamiętnikiem i listami Barton z czasów wojny. W ten sposób przedstawia pierwszą wyważoną i dokładną relację z jej wojennej służby - służby, która ostatecznie nie wymagała przesady.