Wódz naczelny

Opinie czytelników

Książka przedstawia analizę erozji uprawnień wojennych Kongresu i konsekwencji prezydenckich decyzji dotyczących konfliktów zbrojnych. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za wnikliwą, inni krytykują jej stronniczość i emocjonalny ton, szczególnie w drugiej połowie.

⬤ Zapewnia dogłębną analizę historyczną erozji uprawnień wojennych.
⬤ Zawiera interesujące fakty i spostrzeżenia.
⬤ Pierwsza połowa jest dobrze oceniana i prowokuje do myślenia.

⬤ Używa złożonego słownictwa, które może wymagać częstego korzystania ze słownika.
⬤ Druga połowa jest mocno stronnicza, szczególnie w stosunku do George'a W. Busha, co podważa wiarygodność autora.
⬤ Proza jest krytykowana za bycie jadowitą i sarkastyczną, co umniejsza jej argumentom.
⬤ Niektórym twierdzeniom brakuje odpowiednich przypisów i dowodów.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Commander in Chief

Zawartość książki:

Jak Korea, Wietnam i Irak stworzyły głównodowodzącego i przepowiadają przyszłość Ameryki.

Jest to opowieść o stale rozszerzających się uprawnieniach prezydenckich w erze niemożliwych do wygrania wojen. Harry Truman i Korea, Lyndon Johnson i Wietnam, George W. Bush i Irak: trzech prezydentów, trzy coraz szersze interpretacje klauzuli konstytucyjnej dotyczącej głównodowodzącego, trzy niemożliwe do wygrania wojny i trzy prezydenckie sekrety. Wielokrotnie nagradzany biograf prezydentów i historyk wojskowości Geoffrey Perret umieszcza tych ludzi i wydarzenia w szerszym kontekście świata po II wojnie światowej, aby ustalić ich wspólne dziedzictwo: prezydenturę tak potężną, że podważa kontrole i równowagę wbudowane w Konstytucję, tworząc w ten sposób stałe zagrożenie dla samej Konstytucji.

Decydując się na walkę w Korei, Wietnamie i Iraku, Truman, Johnson i Bush kierowali się własnymi obawami, ignorowali rady profesjonalnych wojskowych i głównych sojuszników, a także ulegali wpływom faktów ukrywanych przed opinią publiczną. Przekonani, że coraz potężniejszy głównodowodzący jest kluczem do zwycięstwa, źle odczytali moment. Od czasu II wojny światowej wojny stały się raczej testami wytrzymałości niż siły, i bardziej prawdopodobne jest, że zasiewają one ziarno przyszłych wojen. Jednak ostatni amerykańscy prezydenci zdecydowali się postawić swój kraj na czele walki z nimi. Robiąc to, zdradzili jednak sekret amerykańskiej potęgi - mimo całej swojej potęgi, Stany Zjednoczone mogą zostać pokonane przez chaos i anarchię.