Wnuczka praczki

Oryginalny tytuł:

The Laundryman's Granddaughter

Zawartość książki:

 Chciałbym, żeby tytuł nie mówił o kobiecie będącej żoną, córką, a nawet, jak w tym przypadku, wnuczką jakiegoś mężczyzny - ale to były inne czasy i wszyscy tak siebie postrzegaliśmy. W każdym razie dziecko, które widzimy w tych wierszach, jadące w wózku na pranie dziadka, jest czarujące, podobnie jak wiersze, które śledzą jej dorastanie.

Jeśli chodzi o wiersze, są one silnie związane z tradycją tego, co nazywa się poezją "klasy robotniczej", zwykle pokazując siłę, która pochodzi z tego wczesnego doświadczenia i odporność, która pozwala przejść przez hierarchię społeczno-ekonomiczną do solidnego życia w klasie średniej lub wyższej klasie średniej. Wtedy było łatwiej niż teraz. Ponownie czytając wiersze, wiele ulubionych wersów wyskakuje na mnie ponownie, jakby z samej pamięci.

W "Emerytowanym" na s.

3, osoba mówiąca mówi do starego człowieka: "wszystkie twoje zmysły przeszły na emeryturę przed tobą". "Poczta" (s.

7): "Chodzę w samotności, moja wymówka dla psa...". Cały ten krótki wiersz jest jednym z moich ulubionych w książce. Na s.

8 poznajemy Bag Lady, która "macha palcami/ nad torbami/ pod jej oczami". Wspaniały obraz. Cały wiersz Sauna na s.

16 przedstawia scenę, która będzie znajoma dla wszystkich, którzy dzielili takie doświadczenie, ale strofa kończąca się słowami "jak czekać, aż pierścienie pod jej oczami zostaną wysunięte na palec śmierci" jest genialna, podobnie jak wersy w Umieraniu (s. 18): "Uczyniłem cię człowiekiem, który wyciąga wspaniałe jutra / z liści...".

I wreszcie, w Tell Me (s. 20): "Masz w pobliżu jakieś halloweenowe dzieciaki? / Jestem gotowy na strach.".