Ocena:
Książka „Power and Protest” autorstwa Jeremiego Suri otrzymuje mieszane recenzje od czytelników. Wielu docenia jasny styl pisania Suriego i wnikliwą analizę dynamiki zimnej wojny i ruchów społecznych, sugerując, że jest to warta przeczytania lektura zarówno dla historyków, jak i zwykłych odbiorców. Jednak niektórzy krytycy twierdzą, że pomimo swoich ambicji, książka cierpi z powodu powierzchownej analizy i bezpodstawnych uogólnień, zwłaszcza w niektórych tematach historycznych.
Zalety:⬤ Przejrzysty i zwięzły styl pisania (wielu recenzentów zwróciło uwagę na przejrzystość Suriego).
⬤ Wnikliwe powiązania między zimnowojenną polityką, dyplomacją i ruchami społecznymi.
⬤ Przystępny dla nie-historyków, co czyni go wartościową lekturą dla wielu odbiorców.
⬤ Chwalone są wysokiej jakości badania i dokumentacja.
⬤ Wciągająca narracja, która ożywia złożone wydarzenia historyczne.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za płytką, pozbawioną głębi w niektórych analizach.
⬤ Uogólnienia mogą być słabo uzasadnione i niejasne.
⬤ Sporadyczne uprzedzenia, szczególnie w traktowaniu przez autora postaci historycznych, takich jak de Gaulle i Mao.
⬤ Krytyka za powierzchowne traktowanie złożonych tematów, takich jak wojna w Wietnamie i stosunki międzynarodowe.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Power and Protest: Global Revolution and the Rise of Detente (Revised)
W błyskotliwie pomyślanej książce Jeremi Suri umieszcza burzliwe lata 60. w prawdziwie międzynarodowej perspektywie w pierwszym studium badającym powiązania między dyplomacją wielkich mocarstw a globalnymi protestami społecznymi. Mocarstwa zimnowojenne, głęboko zaniepokojone rosnącym niezadowoleniem społecznym i politycznym, zjednoczyły się na froncie międzynarodowym w polityce odprężenia. Choć odzwierciedlała ona tradycyjne względy związane z równowagą sił, detente rozwinęła się również ze wspólnego dążenia do stabilności wśród przywódców, którzy pod koniec lat 60. martwili się coraz bardziej zagrażającym krajowym aktywizmem społecznym.
Na początku dekady zimnowojenna presja jednocześnie inspirowała aktywistów i ograniczała przywódców; w ciągu kilku lat aktywizm stał się rewolucyjny na skalę globalną. Suri analizuje dekadę poprzez przywódców i protestujących na trzech kontynentach, w tym Mao Zedonga, Charlesa de Gaulle'a, Martina Luthera Kinga Jr, Daniela Cohn-Bendita i Aleksandra Sołżenicyna. Opisuje powiązania między polityką a protestami, od zamieszek w Berkeley po Praską Wiosnę, od strajków w Paryżu po masowe niepokoje w Wuhan w Chinach.
Zaprojektowane w celu ochrony istniejącego porządku politycznego i stłumienia ruchów na rzecz zmian, odprężenie stopniowo izolowało politykę od społeczeństwa. Wzrost nieufności i rozczarowania w prawie każdym społeczeństwie pozostawił trwałe dziedzictwo globalnych niepokojów, fragmentacji i bezprecedensowego publicznego sceptycyzmu wobec władzy.
