Wizualność w powieściach Austen, Radcliffe, Edgeworth i Burney

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Visuality in the Novels of Austen, Radcliffe, Edgeworth and Burney

Zawartość książki:

Istnieje wiele czynników, które przyczyniły się do rozprzestrzeniania się kodów wizualnych, metafor i odniesień do spojrzenia w literaturze kobiecej końca XVIII i początku XIX wieku. "Wizualność w powieściach Austen, Radcliffe, Edgeworth i Burney" dowodzi, że szczegóły wizualne w powieściach kobiecych opublikowanych w latach 1778-1815 są bardziej znaczące niż wcześniej uznawali badacze. Nowatorskie studium twórczości Jane Austen, Ann Radcliffe, Marii Edgeworth i Frances Burney pokazuje, że wizualność - kontinuum łączące komunikację wizualną i werbalną - zapewniła pisarkom metodologię zdolną do obejścia kulturowych ograniczeń dotyczących kobiecej ekspresji w sposób, który pozwolił na ukryty opór. Wizualność umożliwiła im przekazanie rzeczywistych sposobów, w jakie kobiety "powinny" widzieć i pojawiać się w społeczeństwie, w którym reputacja opierała się na obrazie.

Dyskusja przenosi się z autoreferencyjnych współrzędnych zewnętrznych do jaźni w powieściach Austen i Radcliffe do dramatu refleksji, mody i drobiazgów zakodowanego autoprezentacji w powieściach Edgeworth i Burney. Analiza obejmuje krytykę naukową zaczerpniętą z literatury, historii sztuki, optyki, psychologii, filozofii i antropologii, aby potwierdzić multidyscyplinarne wpływy wizualności i potencjał dyplomatyczny. Niechronologiczna struktura obejmuje raczej nakładające się na siebie tematy niż iluzję rozstrzygającego odejścia od wzajemności między wyglądem a istotą.

"Wizualność w powieściach Austen, Radcliffe, Edgeworth i Burney" bada, w jaki sposób w fikcji i rzeczywistości kobiety negocjowały cztery siły wizualne, które determinowały ich "wygląd" i sposoby patrzenia: bezstronny widz, męskie spojrzenie, publiczne oko i pozbawione praw kobiece spojrzenie. W społeczeństwie zdominowanym przez "sfrustrowane wypowiedzi", przenikliwe spojrzenia i ciągłe zagrożenie błędną interpretacją, powieściopisarki wykorzystywały odniesienia do tego, co widzialne i niewidzialne, aby komentować emocje, warunki społeczno-ekonomiczne i patriarchalne nadużycia. Austen, Radcliffe, Edgeworth i Burney stanowią idealne studia przypadków w tym względzie, ponieważ były reprezentatywnymi kulturowo postaciami, które również eksperymentowały i przyczyniły się do różnych podejść do powieści. Książka ta oferuje zatem nowy wgląd w ekonomię werbalną i politykę płci epoki obejmującej wojnę angielsko-francuską i bitwę pod Waterloo poprzez ponowną ocenę ekspresji i percepcji z wyjątkowo wymownego, ale w dużej mierze pomijanego punktu widzenia.