Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Welcome, Stranger: Poems of Making and Keeping Our Children
Refleksyjny i intymny debiut Welcome, Stranger bada radykalny akt gościnności, jakim jest rodzicielstwo. To medytacja na temat macierzyństwa i wiary - zaskakująco świętych związków pośród przyziemności. Zbiór jest bogaty we wspomnienia, na przemian zabawny i kontemplacyjny, studium zdolności wychowywania dzieci do wyczerpania nas i wzbogacenia naszego życia o nieoczekiwaną wzniosłość.
Wiersze przepływają od poczęcia do granicznej przestrzeni ciąży, przez poród i karmienie piersią, do bezsennych nocy i miażdżących dni, do refleksji na temat dodawania wielu dzieci i przechodzenia do wieku niemowlęcego, a także do badań nad cudem i strachem w obserwowaniu, jak nasze dzieci dorastają i wychodzą na świat zewnętrzny. Jako matka trójki małych dzieci, autorka pozwala czytelnikowi poznać czasy, które naznaczają jej rozwijające się życie, czy to niespodziewane cesarskie cięcie ("5:06 rano"), bitwy przed snem ("10:16 PM"), czy przerwane noce ("4:30 rano"), jednocześnie dając wgląd w jej wewnętrzną przemianę.
Głównym zadaniem tych wierszy jest odkrywanie szeptów boskości wśród chaosu, jakim jest rodzicielstwo. W wierszach takich jak "Consolation" autorka zastanawia się, czy macierzyństwo może być jak sztuka, nauka lub performance, sposób na wydobycie chwały z codziennej fizyczności podstawowych zadań związanych z opieką nad małymi dziećmi.
Bogata w sugestywne obrazy, autorka wykorzystuje chrześcijańskie aluzje religijne i święte teksty, aby zagłębić się w to, jak jej wiara zarówno informuje, jak i jest kształtowana przez powołanie macierzyństwa. Wiersze takie jak "Alchemy", "Song and Shuttle" i "Icons" przypomną czytelnikowi wypełnione kadzidłem kościoły i łacińskie msze, z zaskakującym kontekstem niechlujnego rodzicielstwa.
Wiersze w tym zbiorze nie są dydaktyczne, ale kontemplacyjne i możliwe do odniesienia. Niezależnie od tego, czy opisuje swoje doświadczenia z depresją poporodową / lękiem w "Niebieskim upale", czy śmieje się z rzeczywistości mniejszej intymności w "Porze suchej", autorka stara się znaleźć piękno w kruchym stanie bycia człowiekiem, będąc odpowiedzialnym za kruche istoty ludzkie.
Zbiór kończy się wierszami, które wybiegają w przyszłość. Wiersze takie jak "Trinity Playground" i "Home-video Harbingers" pytają, czy nasze dzieci są prorokami; "A Single Drop" i "Like Fine Red Veins" zastanawiają się nad ograniczeniami i możliwościami wiary przekazywanej naszym dzieciom; a "Anatomy of An Arrow" spogląda w przyszłość na moment, w którym to, co pielęgnowaliśmy, zostanie uwolnione. Czytelnik zostanie zabrany w podróż do własnego doświadczenia autora, ale także zaproszony do znalezienia przebłysków transcendencji w swojej własnej rzeczywistości.