Wiosłowanie pod prąd: O nauce wiosłowania po czterdziestce

Opinie czytelników

Rowing Against the Current to pamiętnik Barry'ego Straussa, będący kroniką jego podróży do nauki wiosłowania w średnim wieku. Książka łączy osobiste doświadczenia z historycznymi spostrzeżeniami na temat wioślarstwa, czyniąc ją bardziej filozoficzną niż instruktażową. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za wciągającą i przejmującą, zwracając uwagę na jej literacką jakość i głębię, niektórzy krytykują ją za meandryczność i brak praktycznych wskazówek.

Proza jest pięknie napisana i wciągająca, łącząc osobistą narrację z bogatym kontekstem historycznym dotyczącym wioślarstwa. Czytelnicy doceniają refleksje na temat wrażliwości, wyzwań fizycznych i lekcji życia związanych z nauką nowego sportu w późniejszym życiu. Książka jest postrzegana jako inspirująca i prowokująca do myślenia, rezonująca szczególnie z osobami o podobnej grupie demograficznej.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za zbyt powolną, meandrującą i pozbawioną praktycznych porad dotyczących wioślarstwa. Krytykowano ją za to, że nie jest tradycyjnym przewodnikiem „jak to zrobić”, skupiając się zamiast tego na filozoficznych rozważaniach. Dodatkowo, jeden z recenzentów zgłosił istotną wadę produkcyjną, która nie ma związku z treścią książki.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rowing Against the Current: On Learning to Scull at Forty

Zawartość książki:

W samym środku standardowego kryzysu wieku średniego - wraz z kursami degustacji wina, zajęciami jogi i nieudaną próbą napisania pierwszej powieści - 40-letni Barry Strauss niespodziewanie i namiętnie zakochuje się w wioślarstwie, sporcie, w którym 27-latek był.

Strauss, profesor klasyki, pisze o nieoczekiwanych rozkoszach romansu, który, jak wiele innych, zaczyna się jako przypadkowy romans i rozwija się w pełną obsesję. Przyciągnięty do tego sportu częściowo z powodu swojego powinowactwa do greckiej starożytności, rozwija miłość do starych łodzi, tęsknotę za rzekami o świcie, pragnienie sprawdzenia siebie i ostatecznie odnowione poczucie samodzielności - jako ktoś, kto doświadczył sportowego upokorzenia już w Małej Lidze, nagle odkrywa, że jest wysportowany w nieprawdopodobnym wieku.

Od budzących podziw wyczynów greckich trirem, których załogi składały się ze 172 mężczyzn wiosłujących na trzech poziomach, po samotną dumę z ukończenia pierwszego wyścigu, w którym utknął w chwastach i musiał zostać wyłowiony, Barry Strauss pokazuje nam, dlaczego „nie ma nic - absolutnie nic - w połowie tak wartego zrobienia, jak po prostu majstrowanie przy łodziach”.