Opisując zimowe podróże, podróżując na pogrzeby i w rocznicę młodej śmierci, David Batten zastanawia się nad stratą w jej wielu postaciach.
Stawiając czoła żałobie z drobiazgową uwagą, niezależnie od tego, czy uderza ona w bliską rodzinę, czy w rzeczywistość polityczną, Winterreis dotyka prawd tak pilnych teraz, jak wtedy, gdy Willhelm Müller napisał własną Winterreise, cykl poetycki, z którym Batten rezonuje i odbija się echem, lub gdy Franz Schubert skomponował swój cykl pieśni o tym samym tytule, oparty na wierszach Müllera. Wiersze stają się tutaj „zbiorem znaków napotkanych podczas wędrówki po współczesnej Europie...” i upamiętnieniem tych, którzy tworzą muzykę i poezję, a którzy zbyt często umierają młodo.
Przejmująca, katartyczna i ostatecznie afirmująca życie, jest to poezja napisana z wdziękiem.
