Wilhelm Orański i walka o koronę Anglii: Chwalebna rewolucja

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 26 głosach.

Oryginalny tytuł:

William of Orange and the Fight for the Crown of England: The Glorious Revolution

Zawartość książki:

W 1688 roku ogromna flota 463 statków, dwukrotnie większa od hiszpańskiej Armady, wypłynęła w morze z Holandii. Na pokładzie znajdował się Wilhelm Orański z 40 000 żołnierzy - ich celem była Anglia. Protestancki Wilhelm został zachęcony przez grupę biskupów Kościoła Anglii do zaryzykowania wszystkiego i obalenia katolickiego króla Jakuba. Wylądował w zatoce Tor w Devon i wkrótce zebrał wystarczające poparcie, w tym Johna Churchilla, przyszłego księcia Marlborough, aby skłonić króla Jakuba do ucieczki do Francji. W oczach większości Anglii i Szkocji było to postrzegane jako "chwalebna" rewolucja.

Wilhelm wstąpił na tron wraz ze swoją żoną Marią, córką Karola II, który był poprzednikiem Jakuba. Choć rewolucja przebiegła praktycznie bezkrwawo, Wilhelm musiał walczyć o utrzymanie korony.

Większość Irlandczyków była katolikami, a wojska króla Williama napotkały tam silną opozycję. James dostrzegł w tym szansę na odzyskanie korony. Żeglując do Irlandii, poprowadził swoje jakobickie oddziały przeciwko Williamowi w bitwie pod Boyne 1 lipca 1690 roku. Jakub został pokonany, co zakończyło jego nadzieje na obalenie Wilhelma.

W Szkocji było również wielu katolików, ale oni również zostali pokonani przez armię Williama w bitwie pod Killiecrankie. To z kolei doprowadziło do niesławnej masakry w Glencoe.

Wstąpienie Williama i Marii na tron było przełomowym momentem w historii Wielkiej Brytanii, w którym Parlament stał się nowoczesnym państwem. W styczniu 1689 roku, dwa miesiące po Chwalebnej Rewolucji, Parlament zebrał się, a w lutym Deklaracja Praw została włączona do Karty Praw. Obejmowała ona postanowienie, że korona nie może nakładać podatków bez zgody parlamentu ani ingerować w wybory. William jest więc znany nie tylko jako jeden z najbardziej rewolucyjnych królów Anglii, ale także jako jeden z najmniej pamiętanych.