Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Victorian Crusaders: British and Irish Volunteers in the Papal Army 1860-70
Walka o zjednoczenie Włoch przywodzi na myśl patriotycznych bohaterów, takich jak Garibaldi i Mazzini. Jest jednak druga strona tej historii: tysiące katolików z całej Europy (i nie tylko) zgłosiło się na ochotnika, by bronić papieża przed tymi, którzy zagrażali jego władzy i królestwu. Wśród tych dziewiętnastowiecznych "krzyżowców" znalazło się około 1600 osób z Anglii, Walii, Szkocji i Irlandii.
Niniejsza książka koncentruje się na burzliwym okresie między 1860 a 1870 rokiem, w którym doszło do piemonckiej inwazji na państwa papieskie (1860), próby zdobycia Rzymu przez Garibaldiego (1867) i wreszcie ataku nowo utworzonej armii włoskiej w 1870 roku, w wyniku którego Rzym pozostał stolicą królestwa. Był to również czas reform i modernizacji w armii papieskiej, z czasami inspirowanego przywództwa i wprowadzenia nowych broni i technologii.
Oprócz zbadania kampanii, sztandarowych akcji w Castelfidardo, Mentana i Porta Pia oraz kontekstu politycznego i religijnego, Victorian Crusaders bada pochodzenie, motywacje i doświadczenia tych, którzy przybyli do Rzymu z Wysp Brytyjskich. Irlandczycy dołączyli do Batalionu Świętego Patryka w 1860 roku, a inni następnie zapisali się do Pontifical Zouaves, efektownej międzynarodowej jednostki, której mundur był inspirowany wojownikami z algierskich gór. Pochodzili oni z różnych środowisk, w tym członków arystokracji i przyszłych członków parlamentu, choć większość z nich wywodziła się z klasy średniej.
Większość cudzoziemskich rekrutów zdawała sobie sprawę, że szanse są przeciwko nim, ale rozumieli także znaczenie obrony swoich przekonań i wartość, jaką widzieli w poświęceniu i męczeństwie. Ich doświadczenie zapewnia fascynujący wgląd w wiktoriańskie społeczeństwo, którego duża część z dumą popierała włoskie Risorgimento i często była antykatolicka w swoich sympatiach. W rzeczy samej, szczególnie dla Irlandczyków, wstąpienie do armii papieskiej było sposobem na zdobycie punktu przeciwko protestanckim Anglikom i potwierdzenie ich narodowych aspiracji.
Opierając się na współczesnych relacjach i archiwach, Victorian Crusaders po raz pierwszy bada katolicki ruch ochotniczy w latach 1860-1870 z perspektywy brytyjskiej i irlandzkiej.
