Wigfield: Miasto, które może się udać, ale nie musi

Opinie czytelników

Książka „Wigfield” autorstwa Amy Sedaris, Paula Dinello i Stephena Colberta otrzymała głównie pozytywne recenzje za humor, absurd i zabawną narrację. Czytelnicy, którym podobały się wcześniejsze prace autorów, zwłaszcza „Strangers with Candy”, uważają tę książkę za przezabawną i łatwą do przeczytania. Jednak niektóre krytyczne uwagi koncentrują się na jej suchości i braku spójnej historii, co prowadzi do mieszanych uczuć wśród niektórych czytelników.

⬤ Niezwykle zabawny i rozrywkowy
⬤ przezabawny styl pisania
⬤ spójny z humorem „Strangers with Candy”
⬤ szybka i przyjemna lektura
⬤ pomysłowa i unikalna narracja
⬤ wysoki współczynnik śmiechu na linijkę
⬤ świetna dla fanów autorów.

⬤ Suchy humor może nie spodobać się każdemu
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje mocnej fabuły
⬤ powtarzające się efekty humoru mogą sprawić, że czytanie będzie pracochłonne
⬤ mieszane uczucia co do tego, czy spryt dorównuje talentowi autorów.

(na podstawie 71 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wigfield: The Can-Do Town That Just May Not

Zawartość książki:

Wigfield to miasto w niebezpieczeństwie. Zbudowane bezpośrednio przed masywną tamą, to bukoliczne schronienie wkrótce zostanie zalane, gdy tama zostanie zburzona przez rząd stanowy w celu przywrócenia populacji łososia.

Jedyną nadzieją dla Wigfield jest zadufany w sobie, zadufany w sobie, zadufany w sobie „dziennikarz” Russell Hokes, który przybywa z nadzieją uchwycenia cichej godności znikającego amerykańskiego małego miasteczka. Wigfield nie jest jednak ani ciche, ani dostojne.

Gdy zbliża się data zniszczenia Wigfield, Hokes rzuca się jak korek w tajfunie, desperacko próbując znaleźć w Wigfield coś wartego udokumentowania - lub ocalenia. Wigfield to ostra jak brzytwa satyra trzech utalentowanych autorów, której towarzyszą wywiady z wieloma barwnymi mieszkańcami.