Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Wife, Just Let Go: Zen, Alzheimer's, and Love” to wzruszający podwójny pamiętnik, który bada podróż autorki z mężem, który zmaga się z chorobą Alzheimera. Poprzez poezję i prozę zastanawia się nad ich miłością, doświadczeniami życiowymi i trudnościami związanymi z chorobą. Wielu czytelników uważa ją za poruszającą, wnikliwą i pięknie napisaną, rezonującą z tematami miłości, straty i akceptacji pośród wyzwań związanych z opieką.
Zalety:Czytelnicy doceniają głęboki emocjonalny wpływ książki, poetycki styl pisania i wnikliwe refleksje na temat życia, miłości i choroby Alzheimera. Skutecznie łączy ona osobiste doświadczenia z uniwersalnymi tematami, dzięki czemu jest zrozumiała dla każdego, kogo dotykają podobne kwestie. Wielu opisuje ją jako cenne źródło informacji dla opiekunów i osób zmagających się ze stratą, a także chwali jej zdolność do wspierania zrozumienia podróży Alzheimera.
Wady:Niektórzy czytelnicy wspominają, że książka jest dość smutna, co może nie spodobać się każdemu. Ponadto, choć chwalony jest wspólny charakter pisania, istnieje pewne zamieszanie dotyczące autorstwa, ponieważ tylko jeden autor jest wymieniony na Amazon. Kilku czytelników zauważyło, że choć książka oferuje głębokie spostrzeżenia, jej tematyka może być emocjonalnie ciężka.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Wife, Just Let Go: Zen, Alzheimer's, and Love
Zawartość książki:
Niezwykła historia miłosna, Wife Just Let Go to ostatnie słowa, które Robert Briggs napisał do swojej żony, zanim zmarł na chorobę Alzheimera.
Wydawca, agent literacki i autor, który głęboko odczuwał wpływ ery Beat, Robert nigdy nie przestał pisać. Nawet w późniejszych stadiach choroby Alzheimera Robert był w stanie dzielić się spostrzeżeniami na temat tego, co nazywał "siłą starzenia się", a także swoją miłością do poezji, jazzu i Zen.
Nadal dzielnie pisał o swoich młodszych latach i pobycie w wojsku, kiedy wraz ze swoim plutonem był świadkiem eksplozji bomby atomowej we Frenchman Flat w Nevadzie, co na zawsze nawiedzało jego wyobraźnię. To, co zaczęło się jako obietnica opublikowania jego ostatnich prac, przekształciło się w ten duet-pamiętnik. Jego żona Diana, jako jego wieloletnia partnerka i główna opiekunka, dołączyła do niego w tym opowiadaniu, jako sposób na przywrócenie czytelnikowi i Robertowi części historii, które tracił.
Jej medytacyjny komentarz stał się dla niej ukojeniem na jej własnej ścieżce bólu i żalu, gdy była świadkiem codziennej, rozdzierającej utraty pamięci męża, a ostatecznie jego śmierci. Przejmująco napisana, a jednocześnie niewzruszenie szczera, książka porusza się nie tylko po wodach żalu i straty, ale także po drugiej stronie choroby Alzheimera: prezentach, które podtrzymują i inspirują bliskich pozostawionych w tyle.
